birine deyir, gedek bize nerd oynayaq, çay içek, başımız qarışsın. Nerdtaxtanı açanda görürler, zerler yerinde yoxdur, axtarmağın da xeyri olmur. Ev yiyesi olan şair deyir ki, qem yeme, arvad çay hazırlaya-hazırlaya metbexden zeri deyer, biz daşları düzerik. Arvad başlayır ne başlayır: cahar-se, penc-yek, yeqanlar... Oyunun sonunda ev yiyesinin dörd, qonağın iki daşı qalır. Erinin növbesinde arvad gözüne dönüm, birden qayıt ki, şeş qoşa... Ev yiyesi oyunu aparanda, qonağın tepesi tüstüleyir. Deyir, bele zerin için s...!
Leyla şaqqanaq çekib dalğalı-dalğalı güldü. Elini-elini vurmağı, şappıltıdan hezz almağı köhne verdişiydi. Gülüşün şirin yerinde kal öskürekden boğulsa da, uzun çekmedi, özüne gelib baş barmağını gösterdi ki, eladır! Paltarını deyişib metbexe keçdi, stekan-nelbekinin sesinin ardınca “Tefal”da purçumlanan suyun sesi eşidildi. Metbexden gelen pıqqıltısından bildim ki, sakit-sakit gülür.
- Receb, birini de danış, kefim kökeldi.
- Hemin şair möhkem içen imiş. Bir defe lül-qember eve gelir. Arvadı görür, kişi özünde deyil, mahnı oxuyur, fıştırıq çalır. Erinin paltarını birteher soyundurub yere uzadır. Seher şaire tene edir ki, a kişi, heç utanırsan, bu ne rusvayçılıqdır, axşam şalvarını eyninden men çıxarmışam, yatıbsan. Şair qayıdır ki, azzz, eblehin qızı, 40 ildi senin tumuşunu men soyundururam, bir defe dilime getirib üzüne vurmamışam, indi ne tez başıma vurdun?!
Leylanın gülüşü bu defe metbexden eşidildi. Men de ona qoşuldum. Ele bu vaxt başımdakı yaradan bir ağrı qopdu, dişimi-dişime sıxıb sesimi gücle boğdum ki, hiss etmesin. Stekanları, peçenye düzülmüş nimçeni, şokolad dolu qabı stolun üstüne düzende istehzalı, edalı bir görkem alıb başı ile soğanı güldanı gösterdi:
- Oyuncağını götür, evde oynadarsan. - Sesindeki qılınc kimi iti teneden acıqlansam da, üstünü vurmadım. Lal-dinmez tapançanı götürüb eda ile kreslonun üstüne atdım.
Pürrengi çay içdik. Evden çıxanda qabağıma ciddi-ciddi şert qoydu: men nece isteyiremse, ele olacaq. Hansı

<< 1 ... 84 85 [86] 87 88 ... 99 >>