birteher içeri ötürür, pencerenin kirli şüşesinden tez-tez bayıra boylanırdı. Bes, nece, yetmiş yaşlı kişinin bu iyne üste oturmağı nigarançılıq kimi görünse de, bend olmayın, eslinde, işini seven adamın gündelik verdişinden savayı nedir ki? Gece saat on ikiden sonra binanın işıq süzülen pencereleri gözlerini yumanda, şüşenin o terefindeki adamlar heyetde yan-yana düzülen maşınlardan nagüman qalmayıb, seher qepik-quruşu kişinin ovcuna basırdılar. Qoca eli sinesinde xeyir-dua verir, müti bir tebessümle gülümseyir, yola çıxanların arxasıyca bir qab su atmağa da vaxt tapırdı. Bu su atmaq meselesi binanın sakinlerine kişinin nurlu üzünden, möminliyinden daha artıq xoş gelirdi. Bele şeyleri çoxdan yadırğayan adamlar, evveller teeccüblenib dodaqlarının altında gülümseyirdiler, amma hiss olunurdu ki, üreklerinin lap derinliyinde bir nostalji baş qaldırıb onlara gizli hüzn getirir. Döne-döne şahidi olmuşdum: özündenrazı yeniyetme qızlar bu köhnedenqalma kişiye ağız büzüb bahalı xarici maşının şüşesinden onu istehzalı baxışlarla süzürdüler. Hele bu azmış kimi, öz aralarında pıçıldaşıb altdan-altdan gülmeklerini demirem. Teze-teze gözelleşen bu su sonalarının (özü bele deyirdi) uşaqağıllığı qocanın eynine gelmirdi. Herçend, işleri düz getirmeyende bele şeyler qelbine deyir, üreyine salırdı. Amma çox çekmirdi ki, xeyirxahlıq tökülen baxışlarını onlara zilleyib itaetkarcasına, naelac bir tebessümle gülümseyirdi. Yeni, sehv ederemmi: nedense, İsmayıl kişinin çöhresinde çiçek kimi açan bu ifadeye müti tebessüm demekden başqa söz tapmıram, neynim!
Qaravul otağının kirli penceresinde görünen qara “Toyota”nı birinci men gördüm. Qocaya deyende, ağzındakı tikeni birteher udub, telesik qapıya yaxınlaşdı. Bayıra çıxmaq isteyirdi ki, ayağı stola ilişib stekanı yere saldı; qapının cırıldamasıyla stekanın cingildeyib çiliklenmesi bir oldu.
- “Allah xeyir elesin”, - gödekceni eynine keçirdi. Oktyabrın azğın küleyi çinar ağaclarının yaxasını eline keçirib gücü çatdıqca silkeleyir,

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 99 >>