söydü. Çaxır süzüb başına çeken kimi hezin-hezin mahnı oxumağa başladı. Men ömrüm boyu musiqiden o yağmurlu payız gecesindeki qeder hezz almamışdım. Duyğularım dile gelib şirin gece neğmesine göre bu “vurulmuş” adama secde etmeye hazırıydı. Üreyim yerinden oynadı, kederli, yanğılı sesi dalğa kimi yayıldıqca dörd terefi gözelleşdirirdi. Men uşaq çağlarımda - Humayın derdinden havalananda da Leylanın mahnılarından bu qeder tesirlenmemişdim. Qeherlendim. Ele bil, mene bendmiş - o da gözlerinin yaşını sıxdı. Esmeri xatırladım. Aylı yaz gecelerinin birinde başını sineme söykeyib gör ne arzulamışdı: “doğum günümde Leylanın bezek-düzeksiz, canlı oxumasını isteyirem”. Bu arzusunun evezini ona xeyanetle ödemek kişilikden deyil ki!!!
Uzun-uzadı tekidlerden sonra Leylanı eve getmeye razı saldım. Ayaq üste duranda sentirledi. Ona baxanda menim veziyyetim pis deyildi. Üstelik, dedi, başağrısı amanımı kesib. Bilmirdim, onu nece aparacam. Hele maşın sürmek... İndiyecen bunu ağlıma getirmemişdim. Razılaşsaydı, bu işin öhdesinden özüm gele bilerdim, telebe dostlarımın, tanış-tunuşun maşınını çox sürmüşdüm. Saat ikinin yarısıydı, indi şeher sakitlik olur. Vay o güne, qatır inadkarlığı tuta, iki ayağını bir başmağa direye ki, hökmen özüm sürecem, hökmen!
Plaşını çiynine saldım. Könlünü almaq üçün berk-berk qucaqlayıb özüme sıxdım. Qulağına bir-iki xoş söz pıçıldayandan sonra ofisiantı çağırıb hesabı istedik. İstedik deyende, menim cibimde siçanlar oynayır, ağlı varsa, o da bu axmaq işle baş qatmaz. Nermenazik, gözünden yorğunluq tökülen ofisiant geldi ki, pul artıqlaması ile çoxdan ödenib. Elçinin işiydi.
Üreyime ne dammışdısa, ele oldu: sükanın arxasına keçib arın-arxayın oturdu. Dodağının altında öz-özüne donquldanır, rabitesiz cümleler deyirdi. Müherriki işe salanda yerimizi deyişmek üçün bir de tekid eledim. Yox ki yox!!! Adeti üzre yene üstüme çemkirib, narazılıqla ağız-burnunu eydi. Çiskinli, külekli hava vardı. Prospekt boyu uzanan ağaclarının altında qalaqlanan nem,

<< 1 ... 93 94 [95] 96 97 ... 99 >>