Ölü pişikle şekil çekdirmek

15 oktyabr, 2010. Şenbe

Yaza bildiyin halda, ağır eziyyetli matros
işine dözürsense, demeli, sefehsen.
Cek London, “Martin İden”
romanından

“Miraj” restoranında Elçinin vaxtile şeir, hekayeler yazdığını eşider-eşitmez, edebiyyat haqqında bedgüman, naqolay sözler qırıldatmağıma bend olmayın, vaxt olub, yazıçılıq sevdasına yoluxub on günlerle eve qapılmışam. Kafkanın, Selincerin, Nabokovun, Cek Londonun edabaz müsahibelerinin, heyatlarından behs eden senedli oçerklerin tesirile kitabdan bixeber qohumlarımı en ağır söyüşlerle tehqir edib alçaltdığım o qeder olub ki! Bele yaramaz hereketlere serxoşluğun tesirile qol qoymuşam, amma bu, neyi deyişir? Xeyir-şer yerlerinde mene bambılı kimi baxıblar. Yaxşı xatirimdedir, Esmerle tanışlığımızın ikinci ilinde bir fransız araşdırmaçısının Kafka haqqındakı yazısını oxuyub sevgilime zeng vurmuşdum ki, sen de, anan da, bibilerin de, nenen de - hamınız, hamınız ucdantutma menasız, bayağı mexluqlarsınız. Esmer telefonu üzüme qapadanda dözmeyib bir de zeng etmişdim: “Seninle nişanlı olsaydım, barmağıma taxdığın üzüyü tepene çırpıb, pozuluşardım. Qadınlar dahilerin düşmeni olublar. Vaxt gelecek, sen mene uşaq doğub ev-meişet qayğıları ile fövqelbeşer ideyalarımı tarimar edeceksen” (Tfu, cemdeyime). Ey böyük Esmer!!! Ey dahi qadın!!! Tek bele sersem emellerime sebr etmemisen ki! Demişdim axı, sen menden yana kirpiyi ile od götürüb, saçlarını süpürge edibsen.
2004-cü ilin sentyabrında bir deste sergerdan “inqilabçı”ya qoşulub, inkubator qoxulu zirzemide kartof püresi ile Gence arağı içenden sonra yolumu Keşle bazarından saldım. Mende ağla bax, fağır, meğmun bir alverçi arvadın yaxasından yapışasan ki, meni doğmusan, indi yetimine yiye dur, eblehin qızı! Sonra başladım kartofla pomidorun soykökü haqqında arvadla mübahise etmeye. Bazardakı uşaqlar başıma yığılıb meni ele salırdılar. Üreyim soyumayanda arvadın üstüne esib-coşdum: Fransız qadınları inqilab eden kişilerile meydanda yatıb onlara yun

[1] 2 3 ... 113 >>