tebessümlerini esirgemeyecekler. Elbette, bunlar xam xeyal, daha doğrusu, zarafatdır, amma nedense içime bir ümid dolmuşdu: aylarla eziyyetine qatlaşdığım bu eser heyatıma uğur bexş edecek. Çoxları üçün elçatmaz olan bir qadının, ehtiyac içinde çabalayan, min bir eziyyete qatlaşan zavallı bir oğlanın heyat hekayeti hamı üçün maraqlı olmalıydı. Leyla kitabın böyük tirajla neşr, reklam xerclerini boynuna götürdü. Kitab hele çıxmamış, saytlarda, televiziyada, qezetlerde, metroda, avtobuslarda reklam kampaniyaları başladı.
Hemin gün yaz yağışı yağdı. Hava sakitdi, kitabı neşriyyata tehvil verib eve qayıdanda, özümde cesaret tapıb günün günorta çağı yataqxananın zirzemisine girdim. Tapançanı çantama qoyub xelvet, ustufca ekildim. Leyla maşını birbaş Zuğulbaya sürdü. Yepyeke bir daşın üstünde dayanıb denizden qalxan yosun etrini ciyerlerimize çekdik, yaz yağışının altında o oxudu, men uzaqlara baxıb kövreldim. Kaş Esmer de yanımızda olardı... Axı, Leylanın tek-tekcene oxumağını çoxdan arzu edirdi. Gelerdimi yeni?! Olardımı bele şey?!
Etrafda bir inni-cinni göze deymirdi. Tapançanı var gücümle denize atdım, bu vahimeli, üzüsoyuq demir parçası qırçın lepelerin arasında görünmez oldu. Qayıdanda yolumuzu İsmayıl dayının mezarından saldıq, bu emelisaleh kişinin ruhuna dualar oxuduq. Axşam Leyladan yene pul xahiş eledim: Balaca qızcığazın - Ayselin ailesi üçün...

Sözardı...

Kitabımı neşriyyatdan götürende cildçi qızların yanında atılıb-düşmek istedim. Ne qeribe sevincmiş, ilahi... Evimize zeng vurdum, atamı muştuluqladım. Kişinin sesi sevindi, ferehlendi. Reklam ne böyük qüvveymiş. Lap ilahi qüvve kimi. Kitab mağazalara paylanar-paylanmaz - heç birce hefte keçmedi, sifarişler gelmeye başladı. Demeli, bir kitab adamın heyatını deyişe bilermiş. Xoşbext günlerimin binası qoyulmuşdu. Esmer geceden xeyli keçmiş zeng vurub “Oxudum, inandım, sevdim. Seni bağrıma basmaq isteyirem”- dedi. Paltarımı eynime keçirib çiçekli pencerenin altında onu gözledim, geldi. Blokun

<< 1 ... 110 111 [112] 113 >>