qaranlıq küncünde qolumun altında büzüşüb sinemi yumruqladı: bilirdim, xeyanetimi boğazından keçirmek, meni bağışlamaq gücünü özünde tapa bilmirdi...
Birce Leylanın o sms-i olmayaydı. İçimi ovuc-ovuc şübheyle doldurdu, canıma nigaranlıq çökdü. Ne demek isteyirdi bu axmaq: “Oxudum. Senin ne böyük üreyin varmış, Receb! Özümü tanıdım. Men ele bu kitabdakı adamam. Her şey öz adıyla olanda gözel olur. Nedense mene ele gelir, paklaşmışam, durulmuşam. Nola, Tanrı canımı yuxuda ala. Almasa... Özüm, özüm günah girdabına yuvarlanıb cehennemi ebedilik qazanacam. Senin qehremanın”.

<< 1 ... 111 112 [113]