isti hava deyer-deymez yavaş-yavaş dirçelirdi. İkice deqiqe sonra pencelerini sineme söykeyib üstüme dırmaşmaq isteyirdi. Ele şirin, bezekliydi ki...
- Siz baytarsız? - Qızlardan biri soruşdu.
- Yox-yox, yoldan keçirdim, gördüm, xoşuma geldi. Bayırda qalsaydı ölecekdi.
- Bu pişiyi bize verersiz?
- Elbette, buyurun, - pişiyi ovuclarımın içinde ona uzatdım.- Amma acdır, bu binanın, - nişan verdim - qarşısında yemeyi var, getirim, ac qalmasın.
Razılaşmadılar. Tapşırdılar ki, nigaran qalmayım, balacaya lap yaxşı baxacaqlar. Döne-döne teşekkür edib, salondan çıxdım. İlan ağzından qurtulan qurbağa kimi sevinirdim.
Saat ikini keçmişdi. Ne eceb indiye qeder sebr edibler? Sms-in ikincisini indi çoxdan gelmeliydi, axı! Yeyin addımlarla özümü Akademiyanın qarşısındakı kolluğa çatdırdım. Bir az heyecanlıydım, amma qorxmurdum. Gözleyirdilerse, maşına oturub hara sürseydiler, gedecekdim. Üzü parka sarı boylandım. Qara “Pajero” qapıları örtülen kimi yerinden terpendi. Yola çıxıb arxadan boylansam da, meni çetin göreydiler. Sms gelen nömreni yığıb zeng etmek istedim. Baş barmağımı “yes”in üstüne yügülce sıxmışdım. Fikrimden daşındım. Hadiselerin gedişatını gözlemek lazım idi.
Acmışdım. Özümü metronun yaxınlığındakı “Çudo Peçka”ya verib peraşki yedim. Üstünden isti kofe içende canıma istilik geldi, gümrahlaşdım. Esmerin indi işden çıxan vaxtdır, görüşsem, belke fikrim dağılar. Yemeyin üstünden tezece bir siqaret yandırmışdım ki, telefonum zeng çaldı. Esmerin adını displeyden oxuyub quşqulandım.
- Receb, hardasan? - sesi heyecanlıydı.
- Ne olub? Niye narahatsan?
- Bir qadın zeng vurmuşdu. Sene bir şey olmayıb ki?
- Kim idi, ne dedi?
- Düzünü de, sene bir şey olmayıb ki?
- Kim idi, ne dedi? - Bağırdım.
- Menimle görüşmek isteyir. On beş deqiqeye Akademiyanın qarşısına gelecek.
“On beş deqiqeye özümü Esmere yetire bilerem?” - beynimden keçirdim. “Elmler Akademiyası, Nizami, 28 may...” - Metro stansiyaları dilimin altında... Yox, yox, mümkün deyil. Hele

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 ... 113 >>