eşidende umu-küsüyle zehle aparmadım. Merhemet, kömek uman tonda uzun-uzun cümleler üyüdüb-tökdüm. Sağ olsun, sözümü kesmedi, temkinle sonacan dinledi. Hele üstelik, hadisenin nece olduğunu da hirs-hikkesiz, toxtaq sesle danışdı:
- Esmer bizim kafedraya gelende heyecanlı idi. Rengi qapqara qaralmışdı. Fikirleşdim, yeqin uşaqlarla dilleşib, ya da sen xetrine deymisen. Herden axı bele olur: bir de gördün rengi pörtüb, doluxsunub yanımı kesdirir ki, Receb könlümü qırıb, ne bilim, yanımda bir qız ona zeng vurdu dedi, hediyye üçün çox sağ ol-filan. İndi bele şeye qeti oxşamırdı, heyecandan esim-esim esirdi. Dedi, Recebe nese olub, meni metroya qeder ötür, tek getmeyimi istemir. Pillekenleri düşende halı xarab oldu, senden sarı çox nigaran idi. Ürek-direk verdim, ovundurdum ki, narahat olma, xeyirlisinden olar, inşallah. Akademiyanın qapısından çıxanda arxadan Esmerin adını eşitdik. Men arxaya çevrilmek isteyende qolumdan tutdu ki, lazım deyil, Receb bele tapşırıb. Bir-iki pille de düşmüşdük, ses lap qulağımızın dibinde guruldadı. Ele bil kimdise, yad deyildi, tanış geldi. Bu defe öz adımı qulağım aldı. Başqa yolumuz yox idi, ikimiz de qefil çevrildik. Akademiyanın mühafizeçisi qarşımızda dişini ağardırdı. Üzrxahlıq eledi, ezilib-büzüldü. Elinde bükülü qezet vardı, Esmere dedi, xalanız size çatdırmağı xahiş edib. Bizim duruxduğumuzu görüb özü de çaşdı. Bükülünü uzadanda men ehtiyat eledim, amma... neyneye bilerdik, eli havada qalmışdı. Akademiyanın arxasına keçib, aralıq yolla metroya sarı telesdik. Men etrafa göz gezdirirdim ki, birden kimse bize göz qoyar, izleyer. Sakitlik idi. Bükülünü açanda... ikimiz de dehşete geldik Receb, niye o qızın bütün ümidlerini alt-üst eledin? (Sevincin sesinde qezebden çox tene vardı) Bilirsenmi, ne hala düşdü, (meni qeher boğur) eli-ayağı esirdi. Qoluna girib sakit bir yere aparmaq istedim. Get-gede rengi gömgöy göyerir, hönkürmeye gücü çatmırdı. Ağaca söykenib halsız-halsız dayandı, dizlerinin taqeti çekilmişdi. Qorxdum başına bir iş

<< 1 ... 16 17 [18] 19 20 ... 113 >>