geler, iraq olsun, peşmançılığını olar. Taksiye el eledim. Sene qezeblenmişdi, düzdü, amma lap çox öz axmaqlığına yanırdı. Receb, qızın hansı veziyyete düşdüyünü başa sala bilmerem. Yalvardım, üz-gözünü oxşadım ki, sakit ol, dünyanın axırı deyil! Ne xeyri? Üzünü yastığa sıxıb içini çeke-çeke hönkürürdü. Seninle danışdığımı eşidende acıqlandı. Çantasını götürüb evden çıxdı ki, ... - Sevinc dilini sürüdü. - İncime, ne deyibse gizletmeyecem... Dedi, o eclafın üzünü görmek istemirem. Açığı, qorxdum ki, elinden xeta çıxarıb, hamını peşman qoyar. Apardım evlerine. İstemedim anası bilsin, yaşlı, xeste qadındır. Her şeyi özü danışdı. Daha menim orda qalmağımın menası yox idi, uşağı bacımgilden götürmeliydim. Bele, Receb,... Niye bele eledin?
Sevincin gicgice sualına cavab vermeyib sağollaşmışdım. Gizletmirem, ele sağollaşan kimi de gözümün yaşını sıxmışdım. Sonra bir siqaret yandırıb hezin, kederli mahnılar dinlemekden başqa elacım qalmamışdı. Bir de Humayı xatırlamışdım, Humayı!!! Yeniyetmeliyimin sevgi dağını!!!

* * *

Telefon zenginden diksindim. Leylanın adını displeyde oxuyanda xefif bir sevinc doldu üreyime.
- İşler necedir?
- Pisdir, çox pisdir...
- Bir hadise olmayıb ki, - Sesi titredi, ele bil quyu dibinden qırıq-qırıq eşidilirdi - Özün yaxşısan?
- Neçe gündür yoxsan, heç olmasa telefonunu açıq saxla!
- Darıxmısan?! - Güldü. Cin vurdu beynime. Bele axmaq, duzsuz zarafatın yeri idi?
- Rayondayam. Anam bir az naxoşdur, yaxşılaşsın, iki-üç güne gelecem. Bankdan zeng vurmuşdular. Medeni şekilde, nezaketle dediler ki, maşını qaytar, yoxsa işi mehkemeye göndereceyik. Ne ise, fikir eleme, düzeler. Romanın işleri necedir? Yazırsan?
- Ne roman, roman vaxtıdır? - Çemkirdim.
- Ne olub sene, niye esebisen?
- Elçin sene zeng vurmayıb ki? Restoranda oturduğumuz günden sonra danışmısan onunla?
- Elçin... Elçinle? Yo-ox, ne olub, niye soruşdun?
Yüngül köks ötürüb nefes derdim. O günden beri başıma ne gelmişdise bitte-bitte danışdım. Evimin

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 113 >>