mektubların birine de cavab gelmeyib. Axşam yuxumu qarışdırmışam. Dörd gün dalbadal 28 may metrosunun çıxışında var-gel edib adamları birbebir inceledim: intizar, üzüntü, nigarançılıq içinde ora-bura vurnuxdum. Özümü söyürdüm, vehşi ehtirasımın üzüne tüpürmeye hazırıydım, nakişiliyin ağırlığını içime sığışdıra bilmirdim. Çöreyimin tamını, suyumun serinliyini itirmişdim ele bil. Metronun çıxışında mazaqlaşan taksi sürücülerinin şit zarafatları, limon satan arvadları gözüqıpıq eden nainsaf polislerin düyünlü qaşları üreyime qucaq-qucaq eseb, qezeb, zeher-zeqqum yığmışdı. Hardansa bir mahnı seslenirdi:

Göyde ulduz doğulmursa,
Canım eve yığılmırsa,
Telefonum dağılmırsa
Demek, yoxsan bu seherde.

Şehere divan tutan azğın küleyin vahimesinden iti Musiqi Akademiyasının qarşısında bağlasaydın, kendir gemirib qaçardı; men yarpaq-yarpaq ağlayan ağacların dalına çekilib siqareti siqarete calayırdım. Akademiya binasını künc-bucağındakı naxışlarınacan öyrenmişdim, pillekenlerini saymaq lap zehlemi tökmüşdü. Terslikden, Sevincin de qanı qaynamırdı mene, soruşuram, hardadır bu qız, dilini sürüyür, deyir, telesirem, başqa vaxt. Sevinc, Allah xetrine, bağrımın başını sökme, mene bir xeber getir. Niye işe çıxmır, mobil nömresi heç, ev telefonlarına niye düşmek olmur? Niye, niye, niye Sevinc? Uşağın naxoşdur, Allah şefa versin, qardaşının nişanıdır, yarıyanlardan olsun, axı, meni neye göre başından edirsen? O gün her şeyi ovcuma qoydun, sağ ol, razıyam, bes bu çimçeşe-çimçeşe danışmaq, yavan behaneler uydurmaq neye lazımdır? Yoxsa, tapşırıb ki, menimle kelme kesme, he?!
Tab getirmedim, birbaş yollandım evlerine. Yox, lap düzü, evvelce üçüncü mikrorayondakı beşmertebelerin yan-yöresinde vurnuxdum. Sonra ev telefonlarına bir de zeng vurdum, ne xeyri? Bu defe blokun ağzını kesdirib pencerelerine göz zilledim. Belke perde terpene, güllerine su verende üzünü görem; birce yol, birce yol üzünü. Birinci mertebeni qalxıb ikincinin pillelerini yarılayanda, ayaq saxladım. Evlerine

<< 1 ... 19 20 [21] 22 23 ... 113 >>