aşkar qeddarlıq yağan üz-gözü eyildi.
- Esmer...den, - udqundum - bir xeber bilmek istedim. On günden çoxdur danışa bilmirem. Hardadır? Evdedirse, birce deqiqeliye çıxsın, sözüm var.
- Esmere qarşı elediyinden utanmırsan, hele durub evimize gelmisen? - Bu defe mülayim sesle, hirs-hikkesiz dedi - Seni görmek istemir. Get, oğlum, get!
Qapını bağlamaq isteyende özümü ireli atıb destekden yapışdım.
- Bir deqiqe, bir deqiqe... Xahiş edirem. Mene qulaq asın, bu deqiqe gedirem.- Arvad gözlerini ağzıma zilledi. Hiss edirdim, sebrini basa bilmir, özünü gücle ele alırdı.
- Aşağıda balaca qız gördüm, dedi Esmer harasa gedib. Xahiş edirem, gizletmeyin, gizletmeyin.
- Xestelenmişdi. Özünü yaxşı hiss etmirdi, naxoşluğu çekilenden sonra xalası Gürcüstana çağırdı. Senden çox danışmışdı mene. Sevinc de xeyli yaxşı sözler dedi. Sevince inanıram, belke pis uşaq deyilsen, amma bu alınmayacaq. Atasının da xeberi var, hirslenmişdi. Qız Gürcüstandan qayıtsın, bacım oğluna nişanlayacam. Özü de isteyir.
- Yo-x, heç vaxt o bele demez. İnan... mıram.
- Atasının gelen vaxtıdır. - Arvad üz-gözünü turşutdu. - Seni burda görmesin. Get, özüne gün-güzeran qur, bala, Esmerden nigaran qalma. İnşallah, qarşına lap yaxşısı çıxar, xoşbext olarsan.
Qapı üzüme bağlandı. Çiynimde göylerin ağırlığını hiss edirdim. Üreyim sıxıldı, darıxdım. İstedim, qapını bir de döyüm, Esmerin anasından döne-döne xahiş edim ki, meni dinlesin. Elimi yuxarı qaldırıb barmaqlarımı bir-birine kip sıxdım. Yox, yoxx-x...!!! Qürurum yol vermedi, özümü zavallı, ezilmiş hiss etmek menliyimi zedeleyirdi. Ağır-ağır pillekenleri düşüb temiz havaya çıxdım. Başımı qaldırdım ki, çiçekli pencereye bir de baxıb teselli tapım; üreyim rahat olsun, hisslerim toxtaq! O pencereye ki, yağmurlu payız, güneşli bahar günlerinde Esmer çiçeklerin arxasından boylanıb gülümsüner, barmaqlarının ucunda mene qucaq-qucaq öpüş gönderer, gözden itince pencerenin qarşısından çekilmezdi. İndi bu mikrorayon, her tini-dalanı tanış küçe,

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 113 >>