gözlemek niyyetindeydim. Daş sütunun arxasına keçib şüşebende sarı boylandım. İstemirdim hemin qadınla üz-üze gelim, sorğu-suala tutacaqdı ki, Bahar bayramına hele çox var, niye telesirsen? Amma çekingenliyin menası yoxuydu, üzbesuret oturduğu ahıl kişini yola salan kimi yaxınlaşmalıydım. Bextimden, kişi çox vaxt almadı, yığcam danışıb ayağa qalxdı. Bilmirem, nedense qadın meni görende ele bil, dost-doğma ezizile rastlaşdı. Üstelik, işvekar bir edayla gülümseyib eyleşmeyi işare etdi. Ağzımı açmağa imkan vermedi:
- Pul getirmisen? - Gözlerini qıyıb cavab gözledi.
- Aparmağa gelmişem.
Qaşlarını çatıb teeccüblendi.
- Tez deyil?!
- Bir az çetinliyim var. 150 manat götürmek isteyirem. Çox vacibdi.
- Hee-he, elbette-e, bu deqiqe!
Deyesen, qadın başını itirdi, kağız-kuğuzu eşeleyende elleri bir-birine dolaşır, klaviaturanın düymelerini çıqqıldadanda barmaqları küt-küt atırdı. Çox zehletökenlik edib baş aparmaq istemirem, amma vallah-billah, ta axıracan kesdire bilmedim ki, meni özüne mehrem bilen bu adamın ipisti sevgisini nece qazandım? Yoxsa ezelden kem-kesir gelen taleyindeki boşluğu menim xoşbextliyim hesabına doldurmaq isteyirdi? Kassadan pulu almaq üçün qebzi uzadanda dodaqlarına narın tebessüm qondu:
- Möhkem ol, ne çetinliyin olsa çekinme, yaxınlaş!
Yol boyu ele hey bu qadını düşündüm. Heyatımdakı intehasız qüsseni ovutmaq üçün bu ağbeniz xanımın temennasız sevgisi üreyime qucaq-qucaq teselli, ümid, inam doldurdu. Romanda bu qadın haqqında mütleq bir şey yazacaqdım. Avtobusun lap arxa oturacağında elimi qoynumda cütleyib kederli aqibetimi düşündüm. Esmerin bu üzüdönüklüyü qelbimi yaman incidirdi. Darıxırdım, pis darıxırdım. Öz aramızda qalsın, boğazımı qeher tutdu. Anam sağ olsaydı, başımı dizinin üstüne qoyub sakitlik tapar, üreyimi sıxan bu hüznü birteher ovudardım. Bir de onda ayıldım ki, oturacağın üzlüyünü yırtıb içini didik-didik etmişem. Yaxşı ki, çöldonuzuna oxşar konduktor ortalıqda gezib pulları yığanda bu vehşi emelimden xeber tutmadı.

<< 1 ... 28 29 [30] 31 32 ... 113 >>