Kompüteri qoltuğuma vurub eve gelende yolüstü internet kluba deyib poçtumu yoxladım ki, belke Esmerin üreyine Allah sevgisi dola, tersliyin daşını atıb bir-iki cümle nese yaza. E-mailim menasız firmaların reklam mektubları ile doluydu.

* * *

“Möhkem ol, Receb! Özünü qeti darıxdırma. Eniş-yoxuşlu, eziyyetli günler hamının heyatında olur. Sebrini basan, ümidini üzmeyen adamlar sonacan mübarize aparıb qelebe çalırlar. Esas odur, tutduğun yoldan dönmeyesen, gücünü, iradeni seferber edib ayaq üste dayanmağı bacarasan. Sonrası yaxşı olacaq, vallah yaxşı olacaq, inan! He, çekinme, ele bu deqiqe bir tike çörek ye, keç kompüterin başına. Yazacaqsan, istediyini mütleq yazacaqsan. Onsuz da için doludur, üreyini didib-parçalayan, düşüncelerine rahatlıq vermeyen ne varsa, boşalt bilgisayarın canına. Gör nece rahatlayacaqsan, üstünden ele bil dağ yükü götürülecek. Bax ha, bir az möhkem dayanmalısan, bu yolun min bir ağrı-acısı olur. Bilirsen, ezizim, gel seninle kişiyana söhbet edek. Men istemirem sarsaq şeylerle başını qatım, menasız meslehetlerimden tenge gelesen. İndi ele vaxtdır, yazıçılıq-filan heç kime lazım deyil. Kim sene deyirse: darıxma, bele getmeyecek, yaxşı olacaq; p...x yeyir, gözünün içine qeder yalan danışır o eclaf. Bizim kimi balaca ölkelerde kapitalizm ev-ev, küçe-küçe gezib adamların ruhunu zeherleyir, humanizme meyilli ne varsa, hamısını şikest edir. Bax, yazmaq ele humanizmin esirine çevrilmek, onun qarmağında çabalamaq demekdir. Hessas, qelbiyuxa, iradesi zeif adam bir göz qırpımında bu qarmağa ilişdise, ömrünün axırınacan çabalayır, zillet çekir. Meselen, sen soyuqdan tir-tir esen pişiyi qucağına alıb tanımadağın adamlardan fen isteyirsense, demeli, artıq o qarmağa keçmisen. Demeli, sabah can veren bir küçüyü evine getirib ona şefqet göstere bilersen. Bunun adı merhemet, sevgi, insanlıq ola biler, amma bütün dövrlerde beh-behle alqışlanan, beyenilen bu deyerler sonda heç kime xoşbextlik getirmeyib. Leylanı görende, bir az söhbet edende çoxdan

<< 1 ... 29 30 [31] 32 33 ... 113 >>