ehtiyac var. Girişde oxucuda ümumi tesevvür yaransın deye, Leylanın düşdüyü veziyyeti tesvir etmek, İsmayıl dayının yanına geldiyi geceni qabartmaq lazımdır. Sonra oynaq, axıcı cümlelerle Esmerden behs etmek vacibdi. (Bu hem de teze-teze eşqe düşen genclerin zövqüne hesablanmalıdır). Leyla ile tanışlıqdan sonrakı hadiseler bir-birini evez etdikce hemin gecedeki ehvalatı yazmaq pis olmazdı. He, yeri gelmişken, hemin kederli gecedeki ehvalatı yazmağın meqamıdır. Bu hem qeyd kimi işimi asanlaşdırar (yazıçıdan ne yazırsan soruşanda edabaz görkem alıb “romanın qeydlerini götürürem” demedise, ondan heç ortabab jurnalist de çıxmaz!) hem de romana girişmezden evvel yüngülvarı meşq olar. Leylanın danışdığı hadiseler o qeder perakende, dağınıqdı, boynuma alıram, onları ard-arda yazmaq çetindi. Amma indiyedek müsahibe götürdüyüm adamların içinde belesi ile çox, lap çox qarşılaşmışam. Meselen, uşaqlığından danışdığı yerde, birden üç il evvel barmağına deyen çekic haqqında hüdüleyib uzun-uzadı lazımsız şeylerden danışırlar. Romanın adını da tapmışam: “Leyla”.

“Süd qabın dibine çökse...”

“Sen ey başqasını mühakime eden her kes, sen de üzrsüzsen; çünki başqasını mühakime etdikde, özünü de mehkum edirsen; zira, başqasını mühakime ederek, özün de onun kimi hereket edirsen.

“İncil” (Ehdi Cedid) Müqeddes
Hevari Pavelin romalılara mektubu, birinci fesil...

“Zemine bizi maşınacan ötürüb nese iş üçün içeri telesdi. Gecenin sazağı sümüklerimi sızıldadırdı. Yol boyu bir kelme danışmadıq. Radioda simfonik musiqi seslenirdi. Hereye bir siqaret yandırıb tüstületdik. Şeherin üstüne çökmüş sükut darıxdırıcı, kederliydi. Leyla maşını saxlayıb İsmayıl dayının daxmasına sarı boylandı. Qolundan tutdum ki, sakitce qalxaq eve, kişi narahat olmasın. Pillekende ayaq saxlayıb gözlerini üzüme zilleyende üreyime geldi ki, yene içmek isteyir. Zeif sesle, bir az çekingen şekilde niyyetini açıb-ağartdı: bir şüşe viski al! Açığı, qorxurdum ki, halı tezeden xarablaşsın, içki diline

<< 1 ... 32 33 [34] 35 36 ... 113 >>