deyer-deymez üstüme esib-coşmağı bir yana, meni evden qovmağından ehtiyat edirdim. Narazı görkemim işe yaramadı, yalvarıb üreyimi yumşaltdı. Marketin mürgü döyen satıcısı dik atılıb şişkin gözlerini üzüme zilleyende, ele bil, yuxusuna haram qatdığıma göre mene acığı tutdu. Butulkanı qoltuğumun altında gizledib pillekenleri telesik qaxdım. Deyesen, aclığı vardı. Men stolun üstünü yerbeyer edince kartof, sosiska soyutması hazırlayıb qablara çekdi. Viskini sağlıqsız-filansız içdik. Üstünden bir siqaret alışdırıb mehrem tebessümle üzünü mene tutdu.
- Buyurun, cenab jurnalist! Eşidirem sizi.
- Men suallarımı çoxdan vermişem. Cavablar gerek bu qeder gecikmeyeydi.
- Ne danışım?
- Ele uşaqlığından başlayaq...
- Eh, uşaqlığım... uşaqlığım...
Leyla filmlerin melonxonik qadın qehremanları kimi derinden bir köks ötürdü. Hele üstelik, elinde qedeh, pencerenin ağzına keçmeye de erinmedi.
- Atam ölende 11 yaşım vardı. Yazıq şikest ayağı ile özünü ora-bura vurub külfeti gücle dolandırırdı. Külfet deyende, biz çox deyildik, üç uşağın öhdesinden gelmek çetin olmazdı. Bibimin ailesini dolandırmaq da atamın üstüne düşmüşdü. Eri atıb getmişdi bedbaxtı, dörd uşaq az deyil, hamısı asılmışdı yaxasından. Özü de naxoşdu, havanın üzü dönen kimi sümükleri sız-sız sızıldayırdı. Atam evvel-evvel süd zavodunda gözetçi işleyirdi. Yadıma gelir, o vaxt pis yaşamırdıq. Seher açılanda anamın cehizlik balonu ağız dolu qapının ağzında olardı. Ele bilme atam südü oğurlayırmış, yox, anam sonralar deyirdi, süd maşınını süren adamlar kişinin xetrini eziz tuturmuşlar. Her qapıdan çıxanda süd çeninin kranında qalan bir-iki stekanı ona vermemiş, getmezmişler. Hesabını götür, her gün otuz-qırx maşın zavoddan çıxırmış, on beş-iyirmi litr eleyir. Yazıq anamın dincliyi yox idi, vaxt olurdu qatıq bankalarının elinden darısqal evimizde ayaq qoymağa yer tapmırdıq. Pendir tutanda sevinirdik (gülümseyir): qursaqdan pendir çırpışdırmağın lezzeti ayrıdır. Bir de gördün, bibimin oğlu Mehrab seher tezden

<< 1 ... 33 34 [35] 36 37 ... 113 >>