qapımızda bitdi: qapı-qapı gezib süd, qatıq, pendir... qışqırırdı. Heyet-bacamızdan toyuq-cüce eskik olmazdı. Anam her bazar bir vedre yumurta yığıb elime verirdi: apar Zencefil neneye! Zencefil nene bazarın köhne arvadlarından idi. Bir az xırdaçılığı vardı, bir de gördün sifariş gönderirdi: vedrede iki yumurta kem gelir. Amma bele baxanda, pis adam demek olmazdı ona. Her defe vedreye meyveden, konfetden atardı ki, evde yeyersiz. Meni “ağmaya” çağırırdı. Piştaxtanın yanından uzaqlaşanda arvadlara “bir az böyüsün, gör neçe oğlanın ağlını yerinden oynadacaq” dediyini defelerle eşitmişdim. Günortaya yaxın Mehrab cibidolu pulla gelerdi, Zencefil nene çox gecikdirmezdi haqq-hesabı. Bibimin xesteliyi olmasaydı lap yaxşı güzeran keçirerdik, korluq çekmezdik. Sonra atamı işden çıxardılar. Heç ne, guya dövletin malını oğurlayır. Müdir çağırmışdı ki, Allahına şükr ele seni dama basdırmıram, get, uşaqlarına qurban ol! Kişi yaman fikir çekirdi, dost-düşmen qalmamışdı qapısına getmesin; mene bir iş verin! Qonşumuzda Gülrux xala vardı, keçen il öldü, anam onu özüne simsar bilirdi. Eline imkan düşen kimi meni göndererdi ki, Gülruxu çağır gelsin. Saatlarla derdleşirdiler. Bir defe gördüm, içi siqaret kötükleri ile dolu olan külqabını Gülrux xalaya gösterir. İyirmi bir dene saydı. Hamısı da atamın gece çekdikleriydi. Anamı heç vaxt bele ağlayan görmemişdim. Qollarımı boynuna dolayıb sakitleşdirmek evezine, men de ona qoşuldum. Bilirsen, Receb, subay vaxtı anamın atama könlü yatmayıb. Gücle görüşdürübler, döye-döye ere veribler. Amma evlenenden sonra kişiye ele bağlanmışdı, atamın yanından külek ötende, ele bil arvadın etini kesirdiler. Herden söz-söhbetleri, umu-küsü olurdu, amma dolanışıq, güzeran qayğıları, çox çekmirdi onları yeniden doğmalaşdırır, evimizde emin-amanlıq yaranırdı. Kişinin eli her yerden üzülende heyet-bacanı becermeye girişdi. Anam özü istemişdi: nişan üzüyümü sat inek al, südü bizi dolandırar. Üzük bes elemedi, boyunbağı da elden çıxdı. Güzeranımız yene

<< 1 ... 34 35 [36] 37 38 ... 113 >>