evvelki axarına düşdü. Mehrab yene hemişeki kimi seher tezden qapımızda bitir, iki dolu zenbille küçe-küçe gezib günortadan sonra yorğun-arğın qayıdırdı. Hamımız Mehrabın xetrini çox isteyirdik. Zehmetkeş uşaqdı. Dördüncü sinifde oxuyurdu, bir de gördün müellimi xeber gönderirdi ki, uşaq sinifde yuxulayır, çox zehmete salmayın.
Bir gün eşitdik, bibimin eri qayıdıb. Hele de gözümün qabağındadır: atamın yanına gelib üzrxahlıq etdi, başını sinesine eyib utana-utana peşman olduğunu dedi. Bibim zabiteli, qürurlu adamdı, Mehrab qundaqda olanda ev-eşiyini atan, uşaqlarını başlı-başına buraxan adamı dünyasında yaxın buraxmazdı. Anama deyende eşitmişdim: “Axşam ac-yalavac geldi. Cır-cındır içindeydi. Yedizdirib-içizdirdim, üst-başını deyişdim, yatdı”. Bibimde günah yoxdur, doqquz il az vaxt deyil, o adam bir defe maraqlanmayıb ki, balalarımın, ailemin aqibeti ne oldu, nece dolanırlar. Deyirdiler, Tümende rus qızı ile yaşayırmış, onu aldatdığına göre evden qovulub. Atam bibimi birteher yola getirdi: her kimdi, uşaqlarının atasıdı, baş-başa verib yaşayın. İki ay dinc dolandılar. Bir defe bibim başılovlu özünü qapıdan içeri atdı. Rengi qapqara qaralmışdı, dil-dodağı esirdi. Dedi, polis Mürseli axtırır. Hemin gece mehellenin yuxarı başında ev soymuşdular. Sen deme, işde Mürselin de eli varmış. Bir hefteden sonra Mingeçevirden tutub getirdiler. Mehkeme günü atam infarkt keçirib yatağa düşdü. Ev-eşikde pula geden ne vardısa, satıb iyne-dermana verdik, birce ineyi saxladıq, dolanışığımız çıxsın. Kişinin veziyyeti get-gede pisleşirdi, hekim anama deyibmiş, hazırlıq görün, çox çekmeyecek. Atam ölenden sonra çox ezab-eziyyetimiz oldu. Gözüme yuxu getmirdi, ele bilirdim, axşamlar evimize oğru girib hamımızı öldürecek. Öyreşe bilmirdim onun yoxluğuna, anam seherecen ağlayır, gün uzunu havalı-havalı gezirdi. Yavaş-yavaş teze verdiş tapdı: iş görende öz-özüne danışırdı.
Beşinci sinifde oxuyanda mektebimize musiqi müellimesi geldi. Besteboy, istiqanlı qadındı, gözünün biri görmürdü.

<< 1 ... 35 36 [37] 38 39 ... 113 >>