Birinci dersde özünü bize sevdirdi. Ele ürekden, hevesle danışırdı, bütün sinfimiz hefte boyu onun dersini gözleyirdi. He, adını da xatırladım: Qerenfil müellime. Sinifde uşaq mahnılarını oxudanda menim sesime heyran qaldı. Teneffüsde yanına çağırdı, bir de oxutdu, ezberlemek üçün bir-iki mahnı verdi. Zeyneb Xanlarovanın “Leylam” mahnısı o vaxt çox meşhur idi. Sinifde oxuyanda hamı nece ürekle alqışladısa, direktorumuz qapını açıb özünü içeri atdı ki, ne hay-küydü? Sonra Qerenfil müellime mene bir qramofon bağışladı. Her gün evde bir mahnı ezberleyir, oxuyub-oynayırdım. Qonşu uşaqları deste-deste bize gelir, qaş qaralanacan evlerine getmek istemirdiler. Bir gün Qerenfil müellime mene dedi, seni musiqi mektebine aparmaq isteyirem. Anamdan çekinirdim, özbaşıma razılıq vere bilmezdim. Müellime elimden tutub bize geldi, anamla danışıb icazesini aldı. Düzdür, anam könülsüz razılıq verdi, belke Qerenfil müellime gedenden sonra üstüme çımxırıb deyecekdi, qohum-qonşu ne deyer? Bizi biabır eleme! Amma ne yaxşı bele olmadı, isteyim gözümde ölmedi. Mehrab o vaxt sekkizinci sinifde oxuyurdu. Hiss edirdim menden xoşu gelir, her gün dersden çıxanda mektebin qabağında gözleyir, uzaqdan geldiyimi görende qızarıb-pörtürdü. Mekteb yolunun üstünde bir söyüd ağacı vardı, her gün onun altında dayanıb gözünü yoldan çekmirdi. Özü de axır vaxtlar üst-başına fikir vermeye başlamışdı. Bir de gördün bir behaneyle geldi bize, heyet-bacada ne qeder kem-kesir işler varsa, sahmana salırdı. Musiqi mektebine getdiyimi bilende evvelce üz bozardıb deyindi. Sonra gördü fikir vermirem, dilini şirin saldı. Receb, kaş bileydin, o vaxt musiqiye olan sevgim ne qeder böyük idi. Emim, bibim anama çox dediler uşağı bu yola salma, elden-obadan ayıbdı. Guya musiqi mektebinde oxumağım neslimizin adına leke getirecekdi. Heç kimin sözünü eşitmedim. 1989-cu ilin avqustunda anam senedlerimi aparıb mektebe verdi, sentyabrda derslere başladım. Birinci il rayon tedbirinde diplom aldım, musiqi mektebinin direktoru

<< 1 ... 36 37 [38] 39 40 ... 113 >>