Kişinin adı Miqyas idi, - siqareti külqabının bağrına basıb söndürdü, derinden nefes alıb davam eledi, - rayonda Meşhedi Miqyas çağırırdılar. Qorxunc siması vardı. Biz görmüşük dindar adamın üzünde nur olar, yox, bunda başqa cür idi. Xasiyyeti ondan da pis: ağır, esebi, tündmecaz. Evvel istemişdi, evimizi satıb onun yanına köçek. Çox tekid etse de, anam yox deyib durdu. Atamın ruhu gezen yerden arvad dünyasında çıxmazdı. Axırda evini satıb özü yanımıza köçdü. 1990-cı ilde ara qarışan vaxtlar idi, rayonumuzda medrese tikdiler. Bilmirem, deyirdiler iranlıların işidi, cavan uşaqların beynini pozurlar. Kişi tez-tez hemin medreseye gedib-gelir, rayonda din derslerini öyrenmek isteyenlerle meşğul olurdu. Anamı mecbur etdi ki, başını bağlayıb namaz qılmalısan. Sonra bizim günümüzü göy eskiye bükdü. Bele adamın yanında men musiqi mektebinde oxuya bilerdim? İt oğlu, oturub-durub deyirdi, musiqi şeytan emelidir, ona qulaq asanlar da, çalıb-oxuyanlar da cehennem odunda yanacaqlar, inşallah. Bir defe anam menim üstümde onunla dilleşdi, ele bunu gördük: şille açıldı, yazıq arvadı yere yıxıb sürüyürdü. Gözüm qorxdu. Öz qızları artıq öyreşmişdiler, her gün beş defe namaz qılır, Quran höcetleyirdiler. Bir-birine hedis danışmaqları da vardı. Get-gede gözüm qorxdu. Ayağımı musiqi mektebinden kesmişdi. Anam sağ olsun, xelvet gedib direktorla danışıbmış ki, mektebden xaric etmesinler, bir müddet sonra qayıdacam. Hemin vaxtlar evimizde çox pis veziyyet yaranmışdı. Baş örtüyüne öyreşe bilmirdim. Allaha acıq getmesin, günde beş defe namaz qılmaq lap zehlemi tökmüşdü. İsteyirdim herden ötürem, qılmayam, baş tutmurdu. Qızlarının xeberçiliyi vardı, eve gelen kimi ovcuna qoyurdular. Herden qramofonu qoşub oxudurdum, rahatlıq tapırdım, sonra onu da elimden aldı. Orucluqda lap yoruldum. Gün uzunu ac qala bilmirdim. Qorxmasaydım, sesimi çıxarar, birdefelik deyerdim ki, el çek menden. Hamının gözünden oğurlanıb bir künce çekilib ağlayırdım. Bir defe oxuyub-oynadığım yerde gelib otağa girdi.

<< 1 ... 38 39 [40] 41 42 ... 113 >>