bir-birini telesdiren sürücüler... Sağ qonşuluğumdakı qaçqın ailesinin evinden gülüş sesi eşidildi. Bunun ardınca balaca Aysel qapıda peyda oldu. Meni gören kimi gülümseyib sevincek el eledi. Başımla salamını aldım. Qız soyuqqanlılığımdan pert oldu. İstedim yanıma çağırıb xeber alam ki, meni soruşan olmayıb? İşin böyüyeceyinden ehtiyat edib fikrimden daşındım. Aysel böyrü yaşıl çadırlı artırmada gözden itende etrafı bir de nezerden keçirdim. Köhne, üstünü pas tutmuş qıfılın açarı ile tezeni açmaq isteyende, elimin esmeyinden canımdakı qorxu bir az da şiddetlendi. Gören, içeriden neyi aparmışdılar? Tapançaya, birce tapançaya deymeyeydiler, İlahi! Evde silah saxladığımın üstü açılsaydı, birce saat sonra polis idaresinden zeng edib görüş üçün yer teyin edecekdiler. Qaranlıq otaq, rütbe sahiblerinin heybetli siması, hede-qorxu, qışqırıq... Darıxdım. Elimi sıxıb dizlerimi yumruqlamaq işe yaramadı. Atam, qardaşım, Esmer, mehkeme, şahidler, demir barmaqlıqlar, soyuq kamera gözümün qabağına geldi. Mene rehmin gelsin, Perverdigara! Bilirdim, başıma ne gelmişdise, sebebkar Leyla idi. Bu axmaq işe qurşandığıma göre yaman peşman idim, üreyim soyumayanda özümü bir ağız söydüm. Ovcumun içinde sıxdığım açarı qıfıla dürtmek cehdim faydasızdı. Daxmanın dörd terefini bir de nezerden keçirdim. Köhne qıfılı sındırıb hara atmışdılar? Daxmanın etrafını qarış-qarış gezmekden başqa yolum yox idi. Belke qıfılı yaxınlıqdakı zibilliye tolazlamışdılar? Zibillikde eşelendim. Evin yan-yöresini bir de axtardım. Ahaaa...!!! Qapının ağzındakı mişar daşı köndelen dayanmışdı. Bayaqdan buna fikir vermemişdim. Bilmirem, bu çopur daş hardan gelib qapımın ağzına düşmüşdü. Ayaqqabı temizlemek üçün ela yer olduğunu fikirleşib, kenara atmağa erinmişdim. Daşı diyirledib köhne qıfılı altından tapdım. Qırmışdılar. Yanında iki cüt teze açar vardı. Aha, demeli, qapının üstündekinin açarlarıdı. Qapını ehtiyatla, daha doğrusu, qorxa-qorxa açıb içeri boylandım. Bele hallarda adama ele gelir ki, döşemeye düşen

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 113 >>