Birinci şillesinden burnumdan qan açıldı. Hemin günü heç vaxt unutmaram. O qeder döymüşdü, ayağım yer tutmurdu, bütün bedenim sız-sız sızıldayırdı. Sonralar menim pis işlere qurşanmağımın sebebi o vaxtlar aldığım zerbeler oldu. Bakıya gelenden sonra birden-bire hemişe arzusunda olduğum serbestliye düşdüm. Tesevvür et, anam ondan ayrılmasaydı, meni sekkizinci sinifde molla dostunun oğluna ere vermek isteyirdi. Yaxşı ki, uşaqlarını da götürüb redd olub getdi.
Kor bağırsağımdan emeliyyat olmuşdum. Bir ay sonra sağalıb derslerime tezeden başladım. Her şeye yadırğamışdım, sağ olsun Qerenfil müellime, mene çox kömekliyi deydi. Bir defe Mehrab menim üstümde bir oğlanla dalaşmışdı. Oğlanın qolu sındığına göre işe polis qarışdı. Miqyas her yerde danışırmış, men evden çıxan kimi terbiyeleri pozuldu, Leyla oğlanların ikisi ile de görüşür, camaatı barmağına dolayıb. Ne ise, bir müddet sonra alçağın özünü hebs etdiler. Medresede bir azyaşlı qız uşağını zorlayıbmış. Rayon yerinde bele lekeden yaxa qurtarmaq mümkün deyil. Bütün nesil qıza tene vurmuşdu, zavallı axır zeher içib özünü öldürdü.
Mehrab 1992-ci ilde Universitete qebul oldu. Hemin yay heç yadımdan çıxmaz. Eşitmişdi anam evde yoxdur, qardaşım da futbola gedib. Bir de gördüm evimizin artırmasında peyda oldu. Ele heyecanlı idi, salam verende hiss etdim dodaqları titreyir. Uşaq yaman pert olmuşdu. (Leyla içindeki ezgin hissleri atıb gülümsedi.) Üreyime dammışdı, sevgisini etiraf etmeye gelib. Eh,... ne gözel gün idi, yadıma düşende yene heyecanlanıram. Ele bil üreyim parçalanıb ayağımın altına düşecekdi. Bizim oğlanın, Mehrabı deyirem, bele işlerde seriştesi pis deyilmiş, bilmirem, menden gizlin neçesine sevirem demişdi, amma yaman rahat danışırdı. Çox kitab oxuyurdu, yeqin ondandır. Men “Yad qızı”nı, “İtkin gelin”i o vaxt ondan alıb oxumuşdum. Lap axırda yaxınıma gelib elimden tutdu, utanmaz, hele üzümden de öpdü. Dedi, söz verirem, hemişe seni sevecem, mektebi qurtar, toy edek. Mehrab gedenden sonra darıxdım, istedim

<< 1 ... 39 40 [41] 42 43 ... 113 >>