dalınca qaçıb deyem, bir az da yanımda qal, evde tek qorxuram. Bütün günü fikirli, dalğın gezdim, anam soruşanda gizletdim, başa düşmedi. Mehrab Bakıya gedene qeder xelvete salıb üç-dörd defe görüşdük. Evveller çox utanırdım, pis iş tutduğuma göre özümü günahkar sayırdım. Sonra alışdım, her defe Mehrabın teselli, ümid, sevgi dolu sözlerini eşidende özümü dünyanın en bextever adamı bilirdim. Sonuncu görüşümüzde hisslerimi cilovlaya bilmedim, qollarını belime dolayanda ele bildim ağlım başımdan çıxacaq, tir-tir esirdim. Yanağımdan öpdü, boyun-boğazıma nefesi deyen kimi sinem alışıb-yandı. Ogünkü kimi dadlı öpüşü heyatım boyu bir de heç vaxt yaşamadım. Gözlerimi yumub özümü Mehrabın ixtiyarına vermişdim. İsteyerdim, ömrüboyu onun qolları arasında yaşayım, qulağıma xoş sözler pıçıldasın, dünyanın axırınacan nefes-nefese yaşayaq. Bakıya getdiyi günü ağlamaqdan gözümün qarası getmişdi. Ne yaxşı anam evde yox idi, uzaq qohumumuzun oğlu Qarabağda şehid olmuşdu, onun yas yerindeydi. Çox darıxanda, yanıqlı-yanıqlı oxuyurdum. Musiqi mektebinde müellimimiz bir defe dedi, sesinde yanğı artıb, bir şey olmayıb ki? Pert olduğumu görüb soruşmuşdu ki, belke eşqe düşmüşem? Mehrab bayram tetillerinde rayona gelirdi. Gözden iraq bir yere çekilib doyunca söhbetleşerdik. Bakıdan ağız dolusu danışırdı: Qız qalası, bulvar, Şirvanşahlar sarayı menim alemimde yuxu kimi idi. Söz vermişdi, Novruz bayramında meni Bakıya aparacaq. 1993-cü ilin qışında universiteti atıb könüllü müharibeye getdi. Altı ay döyüşdü, birce defe mektubunu aldıq. Yazda yaralanıb hospitala düşdü. Hekim cebheye qayıtmağa icaze vermemişdi. Xeste yatanda meni de aparmışdılar yanına. Ovaxtkı halı indiyecen gözümün qabağındadır: yaman sınıxmışdı. Evvelki boy-buxunlu, ezeleli Mehrabdan eser-elamet yoxuydu. Bir ay sonra universitete berpa olub derslerine davam eledi.

Hemin vaxtlar musiqi mektebinde bir oğlan isteyirdi meni. Direktorun qohumuydu, yaxşı da tar çalmağı vardı, tez-tez toylara çağırırdılar. Musiqi mektebindeki

<< 1 ... 40 41 [42] 43 44 ... 113 >>