yazarları çağırırdılar. Vüqar hemişe deyirdi ki, bele yerde “İtkin gelin”den danışanda adama gülürler. Gerek Tolstoyun, Markesin, Dostoyevskinin adını çekesen. İki gün qabaqdan müasir meşhur yazarların beş-on kitabını getizdirirdi, bir-iki saat vereqleyib ordan-burdan oxuyurdum. Kinonu az-çox özüm bilirdim. Veriliş teatr, ressamlıq barede olurdusa, yene Vüqar dadıma çatırdı. Bele olanda ciddi senetle meşğul olan insanların reğbetini qazanırdım. Bu menim imicim üçün lazım idi. Bir defe bir yazıçı-deputat zeng vurub xeyli xoş söz dedi. Hetta görüşüb söhbet edenden sonra elimi öpüb meni evine devet etdi.
Bilirdim, keçmişi ile bağlı nelerise menden gizledirdi, amma onu incitmemek üçün çox derine getmirdim. Bizim bir yerde olmağımızı istemeyen adamlar menden Vüqarı soruşanda: “Tayqulaq necedir?” - deyirdiler. Vüqar Asef Zeynallıda oxuyanda axmaq, oğurluqla meşğul olan uşaqlara qoşulubmuş. (Men Vüqarın keçmişini yaxşı bildiyim üçün Leylaya elave suallar vermirdim. Amma özümü o yere qoymayıb diqqet kesilmişdim). Destenin başçısı Qara Terlan adlı bir nefermiş, Vüqar desteden uzaqlaşdığı üçün onun qulağını kesib cezalandırmışdı. (Elbette, Vüqar işin ne yerde olduğunu açıb-ağartmamışdı.) Yavaş-yavaş Vüqarı delicesine sevmeye başladım. Sol döşümün üstüne adını yazdırmağım hemin vaxtlardan qalıb. İçkili olub nece arzulamışdımsa, bu axmaq işi tutdum. İndi utanıram. Başa düşürsen, delicesine sevmek nece olur, Receb? Bilmirem bu ne hissdir, nece yaranır? Mektebde oxuyanda Mehraba qarşı da eyni sevgim yaranmışdı. Amma o vaxt ağlım kesmirdi. Bu, yalançı hiss de ola bilerdi. Vüqara olan sevgim ise tamam başqaydı. Ailesinin, uşağının yanına getmeyine razı olmurdum, bele şeyler üstünde dava-dalaşımız düşürdü. Hetta onu ailesinden soyutmaq üçün falçı yanına da getmişdim. Biri vardı, kertenkele quyruğu ve tısbağa başı ile cadu hazırlayıb satırdı. Hemin qadına on beş min dolları şexsen özüm vermişdim. Sevgi gözümü nece kor etmişdise, Vüqarın ailesinin dağılmasının menim üçün zerre

<< 1 ... 47 48 [49] 50 51 ... 113 >>