uzaqlaşdırıb pis veziyyete salacaqlar. Demek olar, axır astanadadır. Amma Leyla çox üreyi temiz insandır. Onun halına çox acıyıram”.
Açığı, bu sözler meni yaman qorxutdu. Tanıdığım jurnalistler vardı, pul verib özüm haqqında yazılar yazdırdım. Dilare adlı bir qız vardı, yazmışdı, o, başına gelenlerle “Heyat qadını” obrazını istemeden “oynayan”, heyat zerbelerinin qarşısında merd-merdane sine geren birisidir, o, Şerq qızıdır, o, Azerbaycanda şounu biznese çeviren, şou-biznesin esasını qoyanlardandır, o, en cavan korifeyimizdir, o, “canlı efsanemiz”dir, o, sadece, adı gelende hamının diqqetini yayındıran Leyladır. Bele şeyleri çox yazdırdım. Amma dayanmaq, gözlemek olmazdı. Telekanallara xeber gönderirdim ki, filan gün internat mektebine, qocalar evine yardım aparmaq isteyirem. Hamısı çekib beh-behle gösterirdiler. Adamın üstünde Allahı var, yetimler evine çox kömek etmişem, pulsuz konsertlerim saya gelmez. Bilirsen neye göre? Offf..., buna göre özümü bağışlaya bilmirem. İnan, vicdanım ağrıyır.
Xaricden qonaqlarım gelmişdi. Daha doğrusu, onların hesabına Parisde ses-küylü bir layihem ola bilerdi. Ele bir layiheydi ki, reallaşdıra bilseydim, Türkiye, Rusiya şou-biznesine qatılmağım bir göz qırpımında baş tutardı. Bir uşaq evi vardı, oranın müdiresi tanış idi. Receb, isteyirsen bu emelime göre menim üzüme tüpür, çıx get, amma danışacam, sinem göyneyir. Ne ise, müdire ile razılaşdıq ki, on sekkiz yaşına çatan beş nefer qızı işe düzeltmek adıyla menim yanıma göndersin. Teze-ter, gözel-göyçek qızlar idi. Uşaq evinde çetinlikleri çox olmuşdu. Ele sevinirdiler. Onları ecnebi qonaqlarıma tehvil verdim ki, bu size bakire qız hediyyesi, necedir? (Leyla hönkürdü) Barda görüşdüyün Zemine hemin qızlardan biridi. Amma heyatını zeherlesem de, Zemine taleyi ile barışıb menim yanımdan ayrılmadı. İnsafen, men de ona pis baxmırdım. İndi barda işlemeyine baxma, evveller onun üçün gözellik salonu açmışdım. Özüne ev aldı. İndi menim veziyyetim pisdir deye, bara qayıdıb. Gör nece

<< 1 ... 49 50 [51] 52 53 ... 113 >>