Vüqar bilirsen niye gelmişdi bura?! Niye meni döydü, tehqir eledi?! Yaradıcılıq yubileyinin qonaqlığına Klara da gelmişdi. Çetin de olsa, gözden yayınıb içeri girdim. Vüqarın, Klaranın adamları xeber tutub meni bayıra atmaq isteyende meclisi bir-birine vurdum, hamısını söyüb-batırdım. Ele bilirdim, meni ele meclisden tutub aparacaqlar, Allah bilir, başıma ne oyun açacaqdılar. Amma nedense, toxunmadılar. Ele bil, hele çekindikleri yer var. Deyesen, Vüqara baha başa gelib o qonaqlıq. Ona göre bele qezebli, öfkeliydi, görmedin?! Eclaf az qala öldürecekdi meni.
Bele ürekli, hikkeli danışığıma baxma, yaman qorxuram. Doğrudan, yaman qorxuram, vallah!


* * *

Her gün yazmaq, yazmaq, yazmaq... Nehayetsiz bir ehtiras, coşqu, geleceye min bir ümidle, delicesine yazmaq ne gözelmiş, Tanrım! Vallah, o günler heç ne gözüme görünmürdü: Esmer nedi, heç anamı da xatırlamırdım. Bir de gördün, üreyime dehşetli bir nisgil çökürdü: elim çatmayan dünenki xatireler bağrımın başını sökürdü. Dodağımın altında bayatı pıçıldayırdım:

Üreyim arı şanı,
Sellerin qovuşanı;
Könlüm yaman arzular,
O qelbi perişanı.

Sakitleşen kimi yene kompüterin başına keçirdim, yene saatlarla yazmaq, düşünmek... gecenin bir alemi gözlerime dolan yuxunun zeher-zeqqumunu çıxarmaq üçün üz-gözüme su vurub, bu balaca daxmanı yüz defe o baş-bu baş ölçürdüm. Bu da kara gelmeyende, bir şıdırğı oyun havasına qol götürüb oynamaq lap yerine düşürdü. Leyla ile sevişme sehnelerini yazmaq başqa alem idi: canımda vulkan kimi püsküren azğın ehtirasım bedenimde qıvır-qıvır qıvrılırdı. Bir de gördün, gecenin bir alemi bir yepyeke kartof, iki sosiskanı alaçiy bişirib içeri ötürdüm, toxluğun getirdiyi neşenin lezzetinden allı-güllü, adamı vecde getiren cümleler peyda oldu! Oxuduğum romanlarda rast geldiyim qeşeng cümleler ki vardı, erinmeyib bir-bir altından xett çekmişdim. İndi hemin cümleleri çırpışdırıb dedemin halal malı kimi romanıma perçim edirdim. Meselen, görün necedir: “ Yorğun düşmüş axşam güneşi

<< 1 ... 58 59 [60] 61 62 ... 113 >>