üreyim köksümü parçalayırdı. Beledçi qadına yaxınlaşıb, ağ ciyer... demişdim ki, sözümü ağzımda qoydu: “sola çıx, sonra sağa dön”. Dilucu teşekkür edib, pillekenlere sarı götürüldüm.
İstitutun qapısında dayanan şişman qadın sualları gülle kimi üstüme yağdırdı. Onu susdurmağın ve istediyim xeberi almağın yolu birce manatdan keçirdi. Pulu ovcuna basanda, sağ olsun, her şeyi yerli-yataqlı izah eledi.
Humayla qefil qarşılaşsam, hansı veziyyete düşeceyimi yaxşı tesevvür edirem. Yene qızaracaq, bir-iki defe udqunub gözlerimi döşemeye zilleyenden sonra handan-hana özüme gelecekdim. Kekelemek köhne adetimdir, dilim topuq vura-vura nıqqıldamaq da öz yerinde! Dediyim başıma geldi. Pillekenin başında toplaşıb derdli-derdli neyise götür-qoy eden bir deste adamın arasından sivişib özümü uzun dehlize vurdum. Tini burulan kimi yerimde mıxlandım. O, elinde qab-qaşıq, qabağımda dayanmışdı...
Eheyy, nece sınıxmışdı! Allanan yanaqlara ele bil kömür basmışdılar. Hele gözleri... Birce defe üzüme baxmaq üçün alışıb yandığım gözleri! Kirpiklerini nem tutmuşdu. Gören, sesi de deyişibmi? Onu bağrıma basmaq, berk-berk özüme sıxıb saçlarının qoxusunu içime çekmek hissi doldu üreyime. Ele burdaca bir-birimize sarılıb ağlasaydıq, ne gözel olardı, ne gözel!
Xestexananın hamamında şırıldayan suyun dalınca hansısa korafehimin elinden saldığı şüşe qab dehlizde dehşetli gurultu qopardı. İkimiz de diksindik. Men cesaretli çıxdım:
-Hu...may, uşaq... - Boğazım qurudu. O menden beter haldaydı. Udqundum, fikrimi toplayıb davam etdim. - Uşaq necedir?
Toxtaqlığım xoşuma geldi. Humay baxışlarını döşemeye zilleyib heykel kimi dayanmışdı.
- Humay, uşağa göre narahatam. Necedir? - Bu defe daha cesaretli dillendim.
Çiynini çekdi, nese demek isteyirdi, qeher boğdu, danışa bilmedi. Elleri esirdi. Qorxdum, qab-qaşıq yere düşüb çiliklener. Elinden aldım, mehrem bir edayla qoluna toxunub ürek-direk verdim.
- Qorxma, elimden ne gelir, kömek edecem. Özünü darıxdırma.
- Kim sene dedi?
Sesi hemin

<< 1 ... 61 62 [63] 64 65 ... 113 >>