almayıb birbaşa metroya fitilledim. Moskva univermağınacan - yol boyu birce şeyi düşünürdüm: xudavendi-alem, bu metal qırığı qızıl olsun! Mene yox, xestexana divarları arasında ağrıdan qıvrılan o körpeye, üzüntüden derisi sümüyüne keçmiş o zavallı anaya rehmin gelsin! Univermaqda qızıl sexleri çox olur. Esmerle nişan üzüklerine baxmağa gedende çox rastlaşmışıq.
Qoca bir kişiye yaxınlaşıb utana-utana dedim, taykeş sırğa var, götürersiniz? Kişi elini uzatdı: ver! Üreyimi yedim: birden qızıl olmadı, bes onda? Kişi demez ki, terbiyesiz, kimi aldadırsan? Ya belke yaxamı nacins bir polisin eline verdi, onda?! Qoca sırğanın orasına-burasına baxıb uzun-uzadı sorğu-sual eledi: Kimindir, ne vaxt almısınız, niye taykeşdir, oğurluq deyil ki?! Zehlen tökülsün, kişi!
- Bilirsen bacıoğlu, brilyantı pis deyil. Yeni temiz maldır, amma...
Ohoo, ne-ee..., brilyant?! Bextine alqış, qaraçuxana ehsen, Receb! Min yaşa!!!
- Bu sırğanı ne vaxt almısınız?!
- Çoxdan... Gerek ki, 7-8 il olsun. O biri tayını çoxdan itirmişik. İndi ehtiyacımız var... Yoxsa, satmazdıq, yadigardır.
- Başa düşürem. İndi qiymetini de görüm.
- Menim bele şeyden başım çıxmır. (İki daşın arasında qızılın qramla satıldığını çek-çevir etmek hayında deyildim.) Özün yaxşı bilersen. Evezi ne edirse, ver gedim.
- 550 manat.
- Allah insaf versin, kişi! - Merifetsizcesine xoruzlandım. - Sırğanı qaytar, aparım başqa yere!
- Dayan-dayan, - kişi el-ayağa düşdü. - Al görüm, bu 600 manatı.
Razılaşmadım. Sırğanı alıb univermağın derinliyindeki sexlere üz tutdum. Uzun çene-boğazdan sonra yaşıddaşım olan bir neferle sövdeleşdim: 700 manat! Qanadım olsaydı, uçardım. Çox sevinirdim, çox. Amma naqolay bir fikir canımı çulğadı, kefime soğan doğradı. Beynimde ele hey bir fikir dolaşırdı: kül başına, Receb, gör ne güne qalıbsan ki, qelbine mehrem bir qadının ciyerparasını bar fahişesinden oğurladığın sırğanın pulu ile müalice etdireceksen!
Mende ağıla bax e, gör neyin derdini çekirem!
Metronun yaxınlığındakı

<< 1 ... 68 69 [70] 71 72 ... 113 >>