çıxmaqdır.
- He, gelmişdi. Dedi, Receb mene zeng etsin.
- Ne deyirdi? Yene sifetini sallamışdı?
Aysel xoşhallandı, gözleri gülende yanaqları çuxura düşdü.
- Yox, yox. Hirsli deyildi.
Qıza razılığımı bildirib eve keçdim. Qefil üreyime geldi ki, gerek Aysele pul vereydim, belke ehtiyacları var? Özümü telesik bayıra atıb arxasınca çağırdım:
- Aysel, Aysel...
- Ay can...
Gülümsedim. Diline qurban!
- Gel, seninle işim var.
Qız sual dolu nezerlerini üzüme zilledi. Belke yaxşıca bazarlıq edib evlerine verim? He, bu daha yaxşıdır. Qapının qıfılını keçirib mehrem bir edayla qolumu Ayselin boynuna saldım.
- Gedek menimle.
Qalır Şahnaz arvada zeng etmek... Nömresini yığıb telefonu qulağıma sıxdım. Lap zehlem töküldü, dilxor oldum. Arvad qırmızı-qırmızı dedi hazırlaş, evden çıxırsan! Niye, neden yana? Boğazım qurudu, içime od düşdü. İkice cümle ile her şeyi başa saldı: Qızım boşanıb, qalmağa yeri yoxdur. Helelik uşaqları ile orda yaşayacaq, vessalam! İkice gün vaxtım var idi. İnşaatçılar metrosunun yan-yöresinde esebi-esebi vurnuxandan sonra qanıqara eve qayıtdım. Tezece uzanmışdım, qapı döyüldü. Anası Ayselle aş göndermişdi. Qızın gözleri gülürdü. Alnından öpdüm, sevincek eve qayıtdı. İçi şabalıdlı aşdan bir-iki qaşıqdan artıq yeye bilmedim. İştahım küsmüşdü.
Dalağım sancdı: bes, tapança? İlahi, nece edecem? Evin ortasında var-gel edib andıra qalmış bu vahimeli demir parçasına yer-yurd fikirleşirdim. Qapının kilidini keçirib tapançanı elime aldım, bir üreyimden keçdi ki, hikke ile yere çaxıb başımdan redd edem. Axmaqlıq etmek olmazdı, kiçik bir ehtiyatsızlıqdan yaxamı ele vere bilerdim. Müveqqeti sakitliye bend olmaq ağılsızlıqdır, hadiselerin gedişatını gözlemek lazımıydı. Geceni bu xarabada keçirib sabah mütleq özüme daldanacaq tapmalıydım. Amma harda? Bextim onda getirdi ki, seheri Enver zeng vurub hal-ehval tutdu. Derdimi açıb danışdım, sevincek meni yataqxanaya çağırdı. Hele üstelik dedi, komendanta 5-3 manat vererik, donquldanmaz. Yataqxanada

<< 1 ... 70 71 [72] 73 74 ... 113 >>