yaşamaq toyuq hininde gecelemek kimi bir şeydir, ancaq ne etmeli, elac yoxdur, helelik günümü keçire bilerdim. Kitablarımı qutuya yığdım, pal-paltarımı yerbeyer edib evden çıxdım. Humaydan narahat idim, axşam hal-ehval tutmaq tamam yadımdan çıxmışdı. Gören, Reşad nece idi? Xestexanaya çatanda Humayı kefikök gördüm. Qonşu palatadakı gelinle söhbetleşirdi. Uşaqdan yana nigarançılığım keçdi, emelli-başlı dirçelmişdi. Fikirli olmağım Humayın nezerinden yayınmadı. Utana-utana, çekingen sesle soruşdu ki:
- Receb, dünen pulu hardan tapdın? Borc almadın ki?
Söhbeti çox uzatmaq istemedim. Behane etdim ki, işe getmeliyem, telesirem. Lengitmedi, oğlu üçün telesik üyüdüb-tökdüyüm tapşırıqları başını terpede-terpede dinleyib lap axırda - qapıdan çıxanda xeber aldı:
- Bir şey soruşum...
Gözlerimi ona zilledim.
- ... - susdu, gözlerinden oxudum her şeyi.
- Var, Humay, sevgilim var.
- Toy ne vaxt olacaq?
- Bilmirem, hele o vaxta çox qalıb, görek...
- Getirersen bura?
- Neye göre? - Qaşlarımı düyünledim.
Acıqlanmağımdan üreyi uçundu, ürkek nezerlerini evvelce gözümün içine, sonra yere zilledi. (Elacım olsaydı, qızı bağrıma basardım.)
- Uşaqdan muğayat ol! - dedim. - Sabah gelecem, ne ehtiyacınız olsa, çekinme, zeng et!

* * *

Enver gelenecen her şeyi yerbeyer etmişdim. Ses-küyle girdi eve, qanımı qara görüb telxekliye başladı. Sonra taksi dalınca cumub köhne-kürüş bir “04”ü qapının ağzında saxlatdı. Tapançanı axşamdan altdan-üstden yaxşıca büküb kitab yeşiyinin altına soxmuşdum. Yataqxanaya çatan kimi bu zibili başımdan redd etmeliydim. Ev bomboş oldu, ele bil, bu daxmaya illerdi ins-cins nefesi deymemişdi. Şahnaz arvada zeng edib her şeyi hikke ve qezeble meruze etdim. Qapını bağlayanda Ayseli uzaqdan mezlum-mezlum baxan gördüm. Gözlerindeki “hara gedirsen?” sualına cavab vermeliydim. Dedim, tezlikle qayıdacam, lap tezlikle... Dedim ve bağrıma basdım.
- İsmayıl baba yaxşı deyil, seni istedi... - uşaq doluxsundu.
- Xestedir?
- ... - başını

<< 1 ... 71 72 [73] 74 75 ... 113 >>