sahelerini havalı-havalı dolaşanda her addım rast geldiyim vehşi çöl siçanlarının yuvalarını xatırladım. Ele men de siçan kimi gün-güzeran keçirirdim. Ziyanever siçanlar kendçilerimizin saheye sepdiyi ağunu yeyib nece çezirdilerse, Leylanın qesdine duran O Adam da bir gün mene zeher verib gebertdirecekdi...
Tapançanı üç qat sellofan torbaya büküb, üstünü torpaqladım. Dikt parçasını yerine mismarlayandan sonra taxta-tuxtanı zibilliye tolazlamaq qalırdı. Çarpayı yerinde, otaq seliqe-sahmanlı - işdi-şayet, eve ikinci defe soxulsalar, şübhelenmeye yer qalmamışdı. Yırıq-yırtıq perde, qab-qacaq, stol-stul - hamısı cehennem olsun; meni ağrıdıb, ciyerimi yandıran kompüterin bu veziyyete düşmesidir. Demeli, roman yazmaq niyyetime bir qoz, çezdi! Ele bil, körpe yolu gözlemekden gözünün işığı darıxan kişi qadınını itirmişdi. Elacım olsaydı, bu qoca qurğudan yana ağlayar, zevzek küçük kimi zingildeyerdim. Gör neçe ilin yol yoldaşıyıq! Sedaqetli qadın kimi her nazıma dözüb, eziyyetimi çekib. Vur-tut, ellice manat qiymeti vardı, amma nolsun, menim alemimde brilyant daş-qaşla bezedilmiş en bahalı kompüterden daha deyerliydi. Bedbext!!! Qaragün!!! Zavallı!!! - Kefinequlu emim var - Ezizxan, deyir Receb, senin şeytana aldanıb döşekisladan vaxtlarında qonşuluğumuzda xoşemel, qapısıaçıq qoca yaşayırdı - Yunus kişi. Ezrayıl evinin dörd terefinde vurnuxanda, qızları yas halvasının ununu elekden keçirmek üçün tedarük tökürler. Gözüne dönüm qoca, bu vaxt başını yastıqdan qaldır ki, su başına tek gedecem. Ele tualetden çıxhaçıxda heyetin erkek qazı boğazını uzadıb fısıldaya-fısıldaya qocanın üstüne şığıyıb. Yunusun ayaqları söze baxmır, arvadı özünü yetirince başı tualet daşına deyir. Yerindece canını tapşırır, bedbaxt! Sonra Ezizxan emim bir siqaret yandırıb deyerdi ki, qardaşoğlu, herden Allah da edaletsizliye qol qoyur. Yunus kişi çölün axsaq köpeyine de pislik elememişdi. Cavan şivlerin dibine işeyen, yoxlama gelende kolxozun çellek-çellek nöyütünü enderib xollu-budaqlı ağacları

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 113 >>