sayıqlamağını, rabitesiz sözler danışmağını demirem. Heyetden götürülüb ayaqyalın birbaş qebiristanlığa getmek isteyende neçe kere qarşısını aldıq, qoymadıq. Yene tecili yardım maşını geldi, hekim “ciddi eseb pozuntusu, stress” diaqnozu qoyub, mesleheti meslehet dalıyca üyüdüb-tökdü.
Seheri dirigözlü açdım. Gece yarı Leylanın Mehman adlı qohumuyla erinmeyib isti yorğan-döşekden qalxıb, beş kere heyete düşdük, sazaqda sitildeye-sitildeye siqaret sümürdük, eng-enge verib ordan-burdan danışdıq, derdleşdik. Her kelmesinden başa düşürdüm ki, Leylanın aqibeti onlara yaman eser edib, rayonda ağzıgöyçeklerin diline düyün düşmür, barmaqla gösterirler onları.
- Arvad axır vaxtlar xestehal idi, zavallını Leylanın derdi yatağa salmışdı. Ne bilim, yeqin sobanın yan-yöresinde pal-paltar olub, kenara çekmeyi yadından çıxarıb.
Dan yeri ağaran kimi mağar qurduq, el-ele verende iş-gücün öhdesinden gelmek o qeder de çetin olmurdu. Birce arvad tayfasının deqiqebaşı erşe qalxan feryadı olmaya. Bağışlayın, küçük zingiltisi xatırladan bu zenen ciy-ciyleri adamın lap zehlesini tökür. Bir-iki defe bu küyçü adamların sesinden tenge gelib barmaqlarımı qulağıma tıxamışdım. İkibir-üçbir heyete doluşan adamlar kederli sesle bir-birine başsağlığı verir, mezlum-mezlum kenara çekilib lal-dinmez dayanırdılar.
Günortadan sonra küçenin başında üç “Hunday” mikroavtobusu göründü. Üreyime damdı: gelen Leylanın manıs dostları idi. Bu sehne haqqında danışmaq menim üçün çox çetindir ve birce onu deye bilerem ki, onbeşce deqiqe sonra qiyamet qopdu. Hamı heyretden içini çekib heykel kimi bir-birinin üzüne tamaşa elediler, sonra teessüfle başlarını yırğalayıb derinden köks ötürdüler. Ele ki, başsağlığına gelen müğenniler maşından tökülüşdüler, kimse göz qırpımında özünü Leylanın yanına verib xeberi ovcuna qoydu. O sehneni xatırlayanda hele de bedenimden gizilti keçir, tez-tez udqunuram. Leyla qapıda görüner-görünmez hamı pıçıltını kesdi ve görüşüb derdine şerik olmaq üçün onun qarşısında növbeye

<< 1 ... 81 82 [83] 84 85 ... 113 >>