dayandılar. Hiss edirdim, qızın içinde fırtına qopub, eseblerini cilovlamağa çalışsa da alınmır, gözlerinde dehşetli kin, nifret qaynayır. Ele bu vaxt gelenlerden kimse hıçqırıb özünü canıyanar göstermek istedi. Birce bu besdi ki, Leylanın köksünden deli bir bağırtı qopsun, coşsun, kükresin. Sesi çatan qeder bağırıb küçe söyüşleri söymeye başladı. İlahi, qulağa deymeyen söyüşleri, dişinin dibinden çıxan en murdar kelmeleri ard-arda düzüb üzlerine çırpırdı. İllah da Vüqarın... Yırtıcı qezeble maestronun üstüne hücüm çekib lomba ile üzüne tüpürdü, sifetinden babat şille tutuzdurdu. İndi mene ele gelir ki, o vaxt hansısa filme tamaşa edirdim, onun yalquzaq qezebi ekranın o üzünden içimi üşendirirdi. İstedim yaxın durub sakitleşdirem, amma cesaretim çatmadı. He, qorxdum. Qorxdum ki, cınqırımı çıxaran kimi ağzımdan vurar, Vüqarın rusvayçı aqibetinden mene de pay düşer. Hamı menimtek ağciyer deyil ha, çox keçmedi qohumlarından ikisi qabağa çıxıb qızın üstüne acıqlandılar. Düzdür, paylarını qeşengce aldılar, amma görünür, bele şeyleri vece almamağı yaxşı başa düşürdüler. Başsağlığına gelenlerin içinde evvelce pıçıltı başladı, sonra ele bil, qefildence ortalığa ildırım düşdü. Maestro Vüqar tehqirleri boğazından keçirmeyib bozardı, kükredi. Gözümün qabağına Leylanın evine soxulub qızı boğduğu sehne geldi. O vaxt ne yaxşı ağıllı terpenib telefonu divardakı sebetin içine qoymuşdum. Hemin dehşetli sehne hele de telefonumun yaddaşında qalır: bilmek olmaz, belke ne vaxtsa lazımım olacaqdı...

Vüqara qarşı içimde qezeb oyandı, dişimi dişime sıxıb üstüne atılmaq istedim. Leylanın rengi bomboz bozarmışdı, esebden el-ayağı titreyirdi. Qohumları qoluna girib eve aparmaq üçün dile tutanda qız tezeden coşdu, ciy-ciy sesle hamısının üstüne lenet yağdırdı, Klaranın ardınca küçe söyüşlerini ard-arda düzdü. Adama ele gelirdi ki, dartınıb yan-yöresindekilerin maneesinden keçse, qarşısına çıxanı boğar, parçalayar... Özünde güc tapıb bir de çırpındı, eynindeki köyneyi şırğalandı, köksünden

<< 1 ... 82 83 [84] 85 86 ... 113 >>