etse... sene pis bir sürpriz hazırlanıb. Dediklerimden netice çıxarsan, sabah onda zeng vur, görüşek... Maşınla aran necedir?
- ...
- Üstünde pul da olacaq, narahat olma! - Güldü.
Yekeperi başımdan etmek üçün özümü yola gelen kimi gösterdim. O gedenden sonra başa düşdüm: “daşların altındakı torba” meni zirzemiye düşürmek üçün lazımmış. Tapançanı yoxlayıb arxayın düşdüm, otağa qalxanda yerin içinde başımı ellerimin arasına alıb oturdum. Birden onların sözünü yere salsaydım, göresen, mene sürprizleri ne olacaqdı?! Ele hey fikirleşirdim: belke düz deyirler, Leylanın yanında ne itim azıb, axı? Tekrar bayıra çıxdım, foyede ora-bura vurnuxdum, sonra pallı-paltarlı yorğanın altına girdim, yerimde qurcuxdum, köks ötürdüm. Demeli, Leylanın mene etdiyi iyrenc etiraflardan her kesin xeberi varmış. Dayan, dayan, demek onlar isteyirler ki, öz ssenarilerinde mene eclaf, anasının emceyini kesen qeyretsiz obraz versinler he?! Demek, onlar isteyirler ki, meni sındırıb yolumdan azdırmaq bir yana, hele üstelik, tüpürdüyümü de yalatdırsınlar?! Belke, belke bu... bu daha yaxşıdır?! Bu ölkede salamat baş saxlamaq en ağlabatanı deyilmi?!

* * *

Fikrimi dağıtmaqdan ötrü üç gün deli kimi içdim. Telefon zenglerine cavab vermirdim, geceden-geceye yataqxananın pillekenlerini qalxıb evvel tualetde qusur, içimi-içalatımı boşaldıb yorğan-döşeye baş atırdım. Tanımadığım nömrelerden gelen zenglerin o başında bir nefer dayanırdı: yekeper! Qorxurdum, üşenirdim onun zenglerinden. Cavab verseydim, amirane, hedeleyici sesle birce suala cavab isteyecekdi: “ne fikirleşdin?”.
O günlerde heç ne fikirleşmirdim, düşüncemi salıb itirmişdim, birce özümü teselliye tutub inandırmağa çalışırdım ki, her axşamın bir sabahı olur! Hemin günlerin birinde bacımın hönkürtüsü telefonda içime od saldı, elim-qolum qırılıb yanıma düşdü. Sonra Humay yığdı, sonra Enverin, Orxanın xırıltılı sesinden canım üşüdü, gözüm doldu. Sonra yad bir nömreden sms aldım: “indi ağlın başına geler”. Seheri qezetler yazdı,

<< 1 ... 91 92 [93] 94 95 ... 113 >>