eleyirsen?-deye soruşdu.
Bu Eliye tesir elemedi. O, dartıb Ayanın bantının birini açdı. Ayan ağlamağa başladı:
-Eleme de! Ver bura! Ana, bax bantımı açdı.
Dilşad xala artıq hirslenerek:
-Besdir de a bala! Sene söz çatmır?-deye Elinin üstüne düşdü.
Bayaqdan müellime ile söhbet eden Meleyke xala bu veziyyeti görüb yaxınlaşdı ve Ayanın anasına:
-Ay xanım, siz Allah bağışlayın,-dedi,-uşaqdır.-sonra Eliye-Men sene evde ne demişdim? Üzr iste qızdan! De ki, bağışla, bir de elemeyeceyem!
Eli başını aşağı saldı ve ağlayan Ayana:
-Bağışla. Bir de elemeyeceyem.
Ayan içini çeke-çeke:
-Eybi yox.-dedi.”
Eli bütün bunları fikirleşe-fikirleşe heç özü de bilmeden yuxuya getmişdi.

Seher saat yeddi idi. Telefon çalmağa başladı.
-Eli, ay Eli! Dur, saat yeddidir.-Elinin qardaşı Hüseyn yarıyuxulu halda onu çağırmağa başladı.
Ancaq telefon hele de çalır ve Eli hele de yatırdı.
-Offf! Eli! Her seher seni men oyadacamsa daha niye bu telefonu zenge qurusan? Dur!
Hüseyn el atıb stolun üstündeki telefonu söndürdü ve yene Eliye seslendi:
-Ay gede! Heyyy!
-Hmmmm?... Yox, sen bilmezsen!... Sen öl, o ofsayt idi.
-Yaxşı qağa. Sen ki, meni yatmağa qoymadın...
Hüseyn qardaşının telefonunu götürdü ve öz çarpayısından durub onun çarpayısında oturdu, telefonu qulağına qoyub Eliye eşitdire-eşitdire danışmağa başladı:
-Alo? Sabahın xeyir Ayan. He? Eli? Yatıb ee Eli. Ayan olar o sene sonra zeng elesin?
Eli Ayan adını eşiden kimi yerinden dik atıldı
-Ne?! Ayan?!
Bu an içeri giren Meleyke xala Elinin çarpayısından sıçramasını görüb qorxdu.
-Bismillahir rehmani-rehim! A bala, ne oldu sene?
Hüseyn qehqehe çekib güldü:
-Bax bele durarsan. Qorxma, ay ana! Oğlunu Ayan...e çaşdım ee, cereyan vurdu.
-Ay sizi yene yola getmirsiniz?-Meleyke xala oğullarının başını sığalladı.
Bayaqdan beri özüne gelmeye çalışan Eli:
-Ana, bu oğluna de de! Meni yatmağa qoymur.-deye anasına şikayetlendi.
-Aaa kim?! Men?! Başladı da. Bundan sonra her seher saat yeddide bunun yerine men oyanacağam.

<< 1 [2] 3 4 ... 382 >>