mene kömek eleye bilersen? Şekli çekirem, amma kölge ata bilmirem.-dedi.
-Eleyerem, niye elemirem?
-Bilirsen, şekli çekirem amma kölgesi düz alınmı, qara-qura eleyirem. Bax,- o elindeki resm defterini açıb gösterdi. Heqiqeten de çekdiyi ev, bina şekilleri berbad idi. Amma İsmayıl bunları bile-bile qesden eleyirdi ki, Sevile yaxınlaşa bilsin.
Züleyxa da dayanıb maraqlı bir tebessümle onlara baxırdı. Amma onları izleyen tekce Züleyxa deyildi. Günay ve Nuray bacıları da bir kenarda paxıllıqla onlara baxırdılar.
-Görürsen ay Nuruş, bu sakit Sevili? Gelen kimi oğlanı ele almağı bacardı.
-Heee. Buna deyibler ee “Suyun lal axanı, adamın yere baxanı.”-Nuray bacısının sözünü tesdiqledi.
-Bu İsmayıl qeşeng oğlandır amma ağlı yoxdur. Gedib yaxınlaşdığı qıza bax.
Bayaqdan bu menzereni izleyen Eli öz içinde düşünürdü: “ Halaldır sene İsmayıl. Men on ildir bir qıza sözümü deye bilmirem. Sen gelen kimi...”
Ele bu vaxt Yusif onu fikrinden ayıltdı.
-Görürsen bu İsmayılı? Gerek bir-iki meslehet alım ee ondan.
Eli maraqla ona teref baxıb:
-Niye? Sen qızlarla qurtarmamışdın?-deye soruşdu.
-Ne qurtarmaq, sencanı? İndi de Sevinc naz eleyir mene.
-Ne, Sevinc?! Deme ki, indi de Sevince...
- Yox aye, o menada demedim. Sadece menimle danışmır.
-Hee, eşşi siz barışarsınız. Gör neçe ilin dostusunuz.
-Ne bilim.-deyib Yusif ah çekdi.

Zeng vuruldu. Şagirdler siniflerine qalxdılar.
Müelimler otağında müellimlerin bezileri söhbet edir, bezileri ise derse girmeye hazırlaşırdı. Xeyal müellim de özünün ders cedveline baxıb hansı sinfe getmeli olduğunu aydınlaşdırırdı ki, hemin sinfin jurnalını götürsün. Ele bu vaxt Xatire müellime gelib XI a sinfinin jurnalını götürdü. Xeyal müellim eyneyini gözüne sıxıb cedveline bir de baxdı. O da bu jurnalı götürmeli idi. Telaşla o da müellimler otağından çıxıb Xatire müellimenin dalınca seslendi:
-Ay xanım! Ay müellime! Dayanın ee julnalı sehv götülmüsünüz.
Qefilden dehlizde qaçan uşaqlardan biri ona deydi ve o da elindeki portfel qarışıq

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 382 >>