güle-güle:
-Üzümünü ye, bağını soruşma.-dedi.
İsmayıl çaşbaş şekilde onlara baxdı.
-Nedir, herbi sirr zaddır?
Eli Yusife göz vuraraq:
-De de, sencanı, üreyini partlatma.-dedi.
-Herbir sirr deyil, qonşu sirridir.
İsmayıl yene de heç ne başa düşmeden onlara baxdı. Eli Yusifin nese demeyini gözlemeden:
-Eşi, bunların qonşularının bir gül mağazası var. Bu da her il bele bayramlarda, bir de sevgililerinin ad günlerinde bir gün evvel gülü seçib getirir eve. Seher saat yeddide de qonşunun qapısını döyür ki, al bu gülü beze.
Axır ki, istediyi cavabı alan İsmayıl yerini rahatladı.
-Bele deyin de.
Yusif zarafatla qolunu onun qoluna vurdu:
-Lazım olsa, de. Qonşumuzdur, sene de teşkil eleyer.
-Niye lazım olsun ki?-İsmayıl narahat halda yerinde qurdalandı.
-Baxma, lazım olar.-Yusif el çekmek istemirdi.
Ele bu vaxt Ziver müellime sinfe girdi. Her kes öz yerine keçdi. Enenevi salamlaşmadan sonra onun gözü Eliye sataşdı.
-Alişka, şto sluçilos?
Eli gözlerini qaçıraraq:
-Heç müellime, ele-bele.-dedi.
-Kak ele-bele? Kiminlese dalaşmısan?
Mehdi adeti üzre yene özgenin yerine dillendi:
-Yox müellime, Eli heç vaxt dalaşmır ki, dalaşanları ayırır.
-Kim dalaşmışdı yene?
-Ayanın qardaşı.
Eli dirseyi ile Mehdinin qoluna vurdu. Ayan da dönüb ters-ters ona baxdı. Ziver müellime ise, deyesen, hele de başa düşmemişdi.
-Ayanın qardaşıyla dalaşmısan?
Yusif dodağının altında mızıldandı:
-Hmm, deyirdi ki, bacımdan uzaq dur.
-Xeyr müellime, Ayanın qardaşı uşaqlarla dalaşırdı. Men de istedim ki, ayırım, bele oldu.
-A, tak skazat.—Ziver müellime jurnalı vereqleye-vereqleye başını yelledi.
Belece bu ders Elinin qehremanlığından başlayıb Ziver müellimenin sinif oğlanlarına esebleşmesi ile bitdi.Daha bir neçe hefte keçdi. Havaların get-gede soyuması payızı emelli-başlı hiss eletdirirdi. Soyuq, yağışlı ve külekli günler bir-birini evez edirdi. Hemin yağışlı günlerden biri idi.. Küleyin vıyıltısı qulaq batırırdı. İsmayıl bir eliyle portfelini tutmuş, diger eli ile

<< 1 ... 99 100 [101] 102 103 ... 382 >>