qeydine bele qalmağını da yüksek qiymetlendillem. De gölek, neden danışaq?
-Futboldan, maşınlardan.
-Qızlardan.-Mehdi gözleri parıldar şekilde Yusife baxdı. Lakin ele hemin an Yusifin ters baxışı ile qarşılaşıb gözlerini qaçırdı.
Xeyal müellim gülümseyerek başını buladı.
-Sizi başa düşülem, futbol, maşınla, qızla... Yaxşı, bes gelecek? Heyatda özüne bil yel tutmaq? Eslinde siz indi bu haqda fikilleşmelisiniz.
-eee müellim,-oturduğu yerde özünü rahatlayan Tariel özünemexsus bir eda ile dillendi,-hamı oxuyub alim olacaq deye bir qanun yoxdur ki. Esas odur pulun olsun.
-Pulu da getilib senin başına tökmüllel ki. Onu da qazanma üçün gelek savadın, bacalığın olsun.
Xeyal müellimin başı şagirdlerle söhbete emelli-başlı qarışmışdı ki, qapı döyüldü. Bir-birinin ardınca içeri giren Günel, Qemer, Kenan qapının ağzında dayanıb yerlerine keçmek üçün icaze istediler. Xeyal müellim mülayim tebessümle bu “suları süzülen” şagirdlerine baxıb dedi:
-Soluşmayacağam ki, haladasınız, niye gecikmisiniz. Hava melumdu, hele gelib çıxa bilmisiniz, böyük şeydi. Keçin, eyleşin.
-Çox sağolun, müellim.-Günel çetirini açıb qapının arxasına qoydu.
Yerine keçib gödekçesini soyunan Kenan telaşla müellime baxıb:
-Müellim, teze dersi izah elememisiniz?-deye soruşdu.
Xeyal müellim evvel Kereme, sonra Kenana baxıb gülümsedi, çiyinlerini çekerek:
-Onu Kelemden soluş,-dedi,-o, bili.
Müellimin “Kelem” demesine Sebuhi özünden ixtiyarsız ucadan gülerek reaksiya verdi. Lakin Keremin ters baxışından sonra sakitleşerek özünü heç ne olmamış kimi aparmağa başladı. Kenan ise maraqla müellime baxıb:
-Kerem qoymadı, müellim?-deye soruşdu.
-He, dedi ki, yoldaşlalım da gelsin, sonla. Yoxsa onlal delsi başa düşe bilmeyecekle.
Kenan arxaya dönüb Kereme baxaraq memnunluqla dodaqlarını büzdü:
-Sağol Kerem. Hsenden gözlemezdim.
Bu vaxt qapı yeniden döyülmeye başladı. Bu defe qapıdan girenler islanmış cüceye dönen Seville İsmayıl idi. Uşaqlar onları bir yerde, bu veziyyetde görüb gülüşmeye, öz

<< 1 ... 102 103 [104] 105 106 ... 382 >>