aralarında pıçıldaşmağa başladılar.
-Uy daa, ne gündesen, smayl? Luka zada düşmemisen?-Zaman özünden ixtiyarsız oturduğu yerden dikelerek maraqla İsmayılın bulaşmış üst-başına baxdı.
Lakin İsmayıl onun sualını cavabsız qoyaraq:
-Salam müellim, olar?-deye Xeyal müellimden icaze istedi.
-Ne olub, ay İsmayıl? Halada yıxılmısan bele?
-Yer yaş idi, ayağım sürüşdü.
-Qabağına bax da. Sene kim deyir yanındakına bax.-Yusif kinaye ile dodağının altında mızıldandı.
İsmayıl onu eşitse de heç bir reaksiya vermedi.
-Eve gedeldin de. Üst-başın palçıq içindedi.
-Mektebe çata-çatda yıxıldım, müellim. Evimiz de uzaqdadır, qayıda bilmezdim.
-He, çox uzaqdadır.-Yusif yene mızıldanmağa başladı.-Nerimanovdan gelir axı.
Sevinc döze bilmeyib ters-ters dostuna baxdı. Pıçıltı ile:
-Sen yene de yumruq yemek isteyirsen, deyesen. Sus da!-dedi.
Dostunun xeberdarlığından sonra Yusif ağzına su alıb oturdu. Xeyal müellim Seville İsmayıla oturmaları üçün işare eledi.
-Keçin eyleşin. Kutkanızı tez soyunun, islanmısınız, soyuq ola.
İsmayıl gödekçesini asılqandan asıb geri qayıdırdı ki, Sevil ora yaxınlaşdı. Hem boyu balaca olduğundan, hem de gödekçeler üst-üste asıldığından Sevil özüne yer tapa bilmedi. Onu qerarsız gören İsmayıl ayaq saxladı. Elini uzadaraq:
-Ver asım.-deye gödekçeni Sevilden almaq istedi.
-Yox, yox, özüm asaram.-deyib Sevil gödekçesini aralıq bir yerden ilişdirmek istedi. Amma gödekçe yerinde dayanmayıb düşdü. İsmayıl ona baxıb yüngülce başını buladı:
-Dedim axı, ver asım.-deyib eyilib yersen gödekçeni götürdü ve yer tapıb asdı.
Sevil utancaq tebessümle İsmayılın üzüne baxmadan:
-Çox sağol.-dedi.
-Deymez.-İsmayıl da gülümsedi.
Özlerinin xeberleri olmasa da indi bütün sinif onlara baxıb pıçıldaşır ve gülüşürdüler. Ele Xeyal müellim de gözucu onlara baxıb öz-özüne gülümseyirdi.
Eli maraqla İsmayılgile baxan Yusife işare eleyib Ayanın niye gelmediyini Sevincden soruşmasını istedi. Yusif de başını yelleyek “Gözle” dedi. Sevilgil öz yerlerine keçdiler. xeyal

<< 1 ... 103 104 [105] 106 107 ... 382 >>