müellim saatına baxıb üzünü sinfe tutdu:
-Deyesen, daha gelen olmayacaq. Delsin sonuna da iyimi deqiqe qalıb. Yaxşısı budu, teze delse keçek.-deyib ayağa qalxdı, lövheye yaxınlaşıb adeti üzre evvelce mövzunun adını yazdı. Sonra ise izaha başladı. Hamının gözü lövhede idi, amma bu o demek deyildi ki, hamının fikri dersde idi.
Teneffüs idi. Hele de gelmeyenler var idi. Züleyxa ellerini Sevilin saçlarında gezdire-gezdire:
-Can, yene de islanmısan. Xestelenmesen yaxşıdır.-deyirdi.
-Yox, ele çox islanmamışam.-Sevil elini sinesine qoyub.-Amma yaman qorxmuşam-dedi.
-Neden qormusan?
-Berk yağış yağırdı, yolu keçmek isteyende az qalsın maşın vurmuşdu. Yaxşı ki,asta gelirdi.
-Can, yaxşı qurtarmısan ki. Bes sonra ne oldu, şofer nese demedi?
-Evvel biraz danladı, sonra dedi eybi yox, bala, ehtiyatlı ol. Men özümü itirmişdim ki, birden İsmayıl geldi. Yoxsa, nece gelecekdim, onu bir Allah bilir.
Züleyxa qımışaraq evvelce Sevile baxdı. Sonra gözü arxada onlara baxan İsmayıla sataşdı. Züleyxa ele oturmuşdu ki, İsmayılı rahatlıqla göre bilirdi. Sonra üzünü Sevile tutub maraqla:
-Bes İsmayıl nece yıxıldı?-deye soruşdu.
Sevil gözlerini qaçırıb çiyinlerini çekdi:
-Ne bilim, heç bilmedim, nece oldu. Ayağı sürüşdü deyesen.
Sevil teferrüatı Züleyxaya danışmaq istemirdi.

İsmayılın gözü yene Sevilde idi. Mehdi ile Eli ise onun bu veziyyetinden istifade eleyib ele salırdılar. Eli ellerini onun gözlerinin qabağında gezdirib:
-Dondu yene de bu! Heyy, İsmayıl!-deye onu sesleyirdi.
-Xeyri yoxdur, donub. Perezaqruzka vermek lazımdır.
-Nç, formatlamaq lazımdır.
-Bu nömreye zeng çatmır, telefon ya söndürülüb ya da ehate dairesi xaricindedir.
-Yox e, xeyri yoxdur.
Bayaqdan uzaqdan onları izleyen Ramazan yaxınlaşdı:
-Ne olub burada?
-Donub yene de. Bayaqdan formatlayırıq, antivirus vururuq, xeyri yoxdur.-Mehdi uşaq kimi dodaqlarını büzdü.
-Gözleyin,-Ramazan onlara göz vurub İsmayıla yaxınlaşdı, sesini incelderek ağzını onun qulağına tutdu,-İsmayıl, oğul, aç gözlerin!

<< 1 ... 104 105 [106] 107 108 ... 382 >>