İki-üç defe meşğul oldu, indi de kollokviumdur, nedir, yoxlama kimi bir şey, başı ona qarışıb.
-İsteyirsen, gel danış. Düzü bizim qrup dolub, amma teze qrup yığılır. Kakraz ele Yusif de gelsin, ikiniz eyni qrupda olarsınız.-Sevinc bunu deyerken meanlı-menalı Yusife baxdı.
Heç ne başa düşmeyen Yusif teeecüble dostuna baxıb:
-Men niye?-deye soruşdu.-Men onsuz da hazırlığa gedirem de.
-Heyf, o qrupda Nergiz de var idi.
-Hansı nergiz?
-Sekkizinci sinif “aşkın” Vız-vız baş Nergiz.
-Dost!-Yusif ters-ters sevince baxıb başını buladı.
-Ne olub? Men senin yaxşılığın üçün deyirem de. Gözün-könlün açılardı. Belke yeniden...
-Mezelen, mezelen, Sevinc. Bilirsen axı zeif nöqtelerimi. Her fürsetde başıma vur! Amma gün gelecek men de senin zeif nöqteni tapacam, amma men seninle bele reftar elemeyecem.-Yusif incik halda dedi.
Sevinc daha dine bilmedi. Elediyi zarafata peşman olmuşdu. Çünki onun “zeif nöqtesi” qabağında özünü heç vaxt sındırmadığı biri idi. Veziyyetin deyişdiyini gören Eli yavaşyavaş onlardan aralanıb yerine keçdi. Belece dostlar bir ders danışmadan oturdular. Növbeti ders Rus dili idi. Ziver müelime davamiyyeti yoxlayır, gelmeyenlere qayıb yazırdı.
-Dalşe... sonra kim yoxdur?
Sinfe göz gezdiren Leyla çaşqın halda:
-Müellime, Kenan burada idi axı.-deye dillendi.
-O menden icaze alıb, çöldedir.
Ele bu vaxt qapı astaca döyüldü. Uşaqlar yerbeyerden “Açıqdır, gel!” deye dillendiler. Aralana qapıdan içeri ortaboylu, şabalıdı saçlarının yarısı yığılıb, yarısı çiynine tökülmuş, yaşıl gözlü bir qız girdi. O, erkanla Ziver müellimeni salamlayıb icaze istedi.
-Pojalusta doroqoya, a şto sluçila?
Qız elindeki jurnalı masanın üstüne qoyub vereqleye-vereqleye:
-Müellime, jurnalda son dörd mövzunun adını yazmamısınız. Lalezar müellime dedi ki, sehifesini boş qoymasın.-dedi.
-Oy, men bunları dünen yazacaqdım.
Ziver müellimenin başı jurnala, uşaqların başı ise söhbete qarışdı. Mehdi arxadan Yusifi sesledi:
-Yusif, heyy!
-He?-deye Yusif de sese arxaya

<< 1 ... 106 107 [108] 109 110 ... 382 >>