döndü.
-Qeşeng qızdır, he?-deye Mehdi ona göz vurdu.
-He, qeşengdir, sonra?
-Sonrasını sen fikirleş de. Gör neyleyirsen. Tanıyıram, bacımla bir sinifde oxuyur. İstesen...
Lakin Yusif onun sözünü ağzında qoydu:
-Senin başın bedenine ağırlıq eleyir? Eleyirse, problem yoxdur, men hazır!
-Ne olub ee,-Mehdi üzünü turşutdu,-camaata yaxşılıq yaramır.
-Yaxşılığını saxla özüne. Ay qardaş, men qızlarla qur-tar-mı-şam! Ağlı olan vabşe onlara yaxın durmaz. Şerdirler başdan-ayağa.
Yusif bu cümleleri Mehdiye hirslendiyi üçün dese de tez de peşman oldu. Deyesen, son cümleri ile can dostunu incitmişdi. Bayaqdan onları izleyen Eli deyesen, Yusifin halını başa düşürdü.
Bayaqkı qız getmek üçün qapıya yaxınlaşdı. Bu vaxtdan çölden gelen kimse ondan qabaq terpenib qapını qefil içeri açdı. Bir xeyli arxa-arxaya geden qız yıxılmamaq üçün özünü gücle saxladı.
-Ba..ba..bağışlayın, görmedim.-Kenan telaşla müvazinetini itiren qızın qolundan tutub saxladı.-Yaxşısınız?
Qız qolunu geri çekib Kenana baxmadan:
-Yavaş ol da biraz!-deye onu acıladı.
-Vallah bilmedim! Üzr isteyirem!
Qız daha heç ne demeyib eli ile Kenanı yana iteleyib qapıdan çıxdı. Ziver müellime qarışıq hamı sükut içinde olanları izleyirdi. Kenan ise hele de qapının kandarında durub heyecan ve çaşqınlıqla onun arxasınca baxırdı. Üzünde ise daha evvel olmayan qeribe bir ifade var idi. Bir elini yanağına dayayıb maraqla ona tamaşa eleyen Ziver müellime axır ki, dillendi:
-Kenan, gedirsen, qalırsan?
Lakin Kenan bu müracieti eşitmedi. Onun yerine Kerem dillendi:
-Xeyri yoxdur, uçitelnisa. Onun bu deqiqe dünyayla elaqqesi itib.-sonra ah çekerek.-Ehh, men de bele olmuşdum.-deye sözüne elave etdi.
-Kenan!-deye Ziver müellime qesden sesini qaldırdı.
Kenan diksinerek arxaya düöndü:
-Be..be..beli?
-A bala, keç içeri, qapını ört!
-Yaxşı müellime,-dese de Kenan yerinde ireli-geri vurnuxurdu.
-Ay Kenan! Xvatit de, yerine keç!-Ziver müellime bu defe heqiqeten hirslendi.
Uşaqlar gülüşürdüler. Kenan qapını örtüb yerine

<< 1 ... 107 108 [109] 110 111 ... 382 >>