yere yıxıldı. Xatire müellime ancaq indi bu sese arxaya döndü ve yere yıxılanı görüb:
-Ay aman, ay müellim yaxşısınız?-deye ona yaxınlaşdı.
Dehlizdeki uşaqlardan bir neçesi onu qolundan tutub qaldırdılar. Bezileri ise gülüşürdüler. Xeyal müellim üst-başını düzelde-düzelde:
-Men.. men sizin dalınızca düşmüşdüm.-dedi.
-Ne?!-Xatire müelime teeccüble qaşlarını çatdı.
-Yeni alxanızca gelidim. Siz julnalı sehv götülmüsünüz. XIa-ya indi menim delsimdir.
Xatire müellime jurnala baxıb veziyyetin ne yerde olduğunu başa düşdü.
-Ayy, düz deyirsiniz. Sehv götürmüşem. Bağışlayın, siz de buna göre yıxıldınız.
Xeyal müellim jurnalı ondan ala-ala gülümsedi.
-Eybi yox, hel işde bil xeyil val.
Tarielle Zaman tengenefes halda sinfe girdiler. Hem de gülmekden qıpqırmızı olmuşdular.
-Bilirsiniz ne olub?
-Ne olub, Zaman?-Leyla soruşdu.
-Ha ha ha... Koridorda...bir müellim tepesi üste...deydi...yere deydi...ha ha ha...-Tariel artıq gülmekden danışa bilmirdi.
İsmayıl da maraqla soruşdu
-Hansı müellim?
-E ne bilim, bir açkili müellim idi. Xatire müellimenin dalınca gedirdi, kimse geldi deydi ona, o da yere...Ay seni...Ha ha ha.-Zaman gülmekden ikiqat qatlanmışdı.
Bunu eşiden Kerem üzünü turşudub soruşdu
-Xatire müellimenin dalınca? Nece yeni?
-Eşşi ne bilim. Nese onu çağırırdı deyesen. Biz Zamanla pillekenle qalxırdıq, gördük.
Birden uşaqlar Tarielle Zamana göz-qaş elemeye başladılar.
-Hayy seni... Neter deydi e...-Tariel bir anlıq dönüb arxa terefe baxdı. Qapıda Xeyal müellim dayanmışdı. Zaman eliyle onu gösterib,-Baxın bu müellim idi.-dedi, bir anlıq uşaqlara teref döndü ve yeniden arxaya baxdı.-Bu...bu...bu müellim?-her ikisi özünü itirmişdi.
Şagirdler ise sakitce ayaq üstde durmuşdular. Xeyal müellim teessüfle Zamanla Tariele baxıb başını buladı.
-Keçin eyleşin!-dedi.Sonra:-Salam uşaqla!-deye uşaqlarla salamlaşdı.
-Salam!!!
-Eyleşin! Men teze kimya müelliminiz Ehmedov Xeyal. Yeqin menim xebeyim menden qabaq çatıb size?
Pıçapıçlar başladı:
-Eşitdin, xebeyim

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 382 >>