çekmediyinden Yusif ona nece müraciet eleyeceyini bilmirdi.
-Çox sağol, Zülü, Zülüş, Züleyxa?
Züleyxa onun üzüne baxmadan yüngülce dodaqlarını qaçırdı:
-Ferqi yoxdur, adımı çekmesen de olar.
Yusif yene de Züleyxanı hereketinden bir şey başa düşmedi. Getmek isteyirdi ki, gözü qapının yanındakı komputerin arxasında oturub başı yazıya qarışmış Kenana sataşdı.
-Bu nedir?-deye A4 formatlı vereqi Kenanın qabağından götürüb diqqetle baxdı.
-Maaş cedveli, Excelde işleyirik.
-İşşş, bir şeyi neçe defe işleyerler? Bu keçen il de var idi de.-Yusif üzünü turşudub vereqi ona qaytardı.
Yusifin hele de burada dayandığnı gören Anar müellim onu acıladı.
-Sen hele buradasan?
-Yox müellim, getdim.-Yusif celd qapını açıb çöle çıxdı. Qapını örten kimi de öz-özüne onun qarasına deyinmeye başladı.-Ele bil, dedesinin sinfidir. Yedim komputerlerini!
Züleyxa artıq iki-üç deqiqe idi ki, komputer masasının arxasında hereketsiz veziyyetde monitora baxırdı. Aradabir terpenen kiprikleri ve qalxıb-enen sinesi onun heyatda olduğunun tek sübutu idi. Yusifin bayaqkı gülümseyen siması gözlerinin qabağından getmirdi. Sevil ellerini onun gözleri qabağında gezdirdi:
-Zülü, ne olub, yaxşısan?
Onun sesinden özüne gelen Züleyxa:
-He, he, ne olub ki?-deye ona baxdı.
-Bayaqdan çağırıram, eşitmirsen. Ne yaman dalmısan?
-Heç ne can. Ne deyirdin ki?
-Cedvele artıq dama düşdü, bunu nece silim?
-Bax,-deye Züleyxa Sevile teref eyilib siçanı eline götürdü.
Yusif Günel müellimeni salamlayıb sinfe girdi. Burada da aşağıdakı yarımqrupda olduğu kimi hamı komputer masalarının arxasında idi. Birce İsmayıl Günel müellime ile komputer barede söhbet eleyirdi. Yusif keçib partada oturmaq isteyirdi ki, Günel müellime eli ile komputerleri gösterdi:
-Hara oturursan? Komputerin qabağına!
-eeee müellime!-Yusif üzünü turşutdu.-Bu defe işlemesek olmaz?
-Olmaz! Tez, keç ora! İsmayıl, sen de!
İsmayıl razılıqla, Yusif ise ayaqlarını sürüye-sürüye komputer masalarına yaxınlaşdılar. İsmayıl Sevincle Elinin

<< 1 ... 110 111 [112] 113 114 ... 382 >>