bala, senin üst-başın ne gündedir?
-Müellime, seher derse gelende yıxılmışam.
-A, bütün dersleri bele oturmusan?
-Beli, hele biraz temizlemişem, bundan da pis günde idi.
-Bes niye menden icaze alıb eve getmedin?
-Ne bilim.-deye İsmayıl çiyinlerini çekdi.
Bayaqdan onlara qulaq asan Şerqiyye müellime de söhbete qoşuldu.
-Ay Mirvari müellime, başqa deyirik ki, şagirdler her boş şeye göre icaze isteyirler. Bax görürsünüz, nece mesuliyyetli oğlandır ki, üst-başı bu veziyetde ola-ola bütün derslerde oturub. Bele uşağı da danlayaq?
-Eh müellime, hamısı bunun kimi olsa idi, ne var idi?
-Eşi, hamısı yaxşı olsa idi, onda sinif rehberleri neye lazım idi?-deyen Şerqiyye müellime sonra güle-güle İsmayıla baxdı.-Get bala, get. Sen bizi gözlesen, gerek axşama kimi burada qalmalı olasan.
-He, sen get.
İsmayıl gülümsedi, erkanla sağollaşıb onlardan aralandı. Foyede, qapının ağzında çöle baxıb bir-birileri ile pıçıldaşan Mehdigile yaxınlaşdı.
-Niye dayanmısınız burada?-deye soruşdu.
-Ora bax.-deye Kerem qapının diger terefinde-çölde dayanan Kenanı gösterdi.
Kenan elini alnına dayayıb tez-tez şüşeden içeri boylanır, arada bir de şüşeden özüne baxıb saçını, üst-başını düzeldirdi. İsmayıl gözlerini qıyıb heyretle ona baxdı.
-A, o orada neyleyir?
Mehdi güle-güle İsmayıla baxdı:
-Neyleyecek, senin taktikandan istifade eleyir de.
-Menim taktikamdan?
-He, qızı gözleyir.-söhbete qarışan Ramazan birden maraqla İsmayıla baxıb soruşdu,-Doğrudan e, sen niye bu terefdesen? Keç sen de dayan da orada.
İsmayıl özünü sındırmadan qaşlarını çatıb:
-Başa düşmedim, men niye orada dayanmalıyam ki?-deye soruşdu.
-E, yaxşı. Camaat qulağı çöreyine yemir.-deye Mehdi elini onun çiynine vurdu.
-Belke çöreyi qulağına yemir?-İsmayıl çep-çep onu süzdü.-Bir atalar sözünü de deye bilmirsen. Ne ise e,-getmek istediyini bildirmek üçün yerinde qurdalandı,-men gedim eve, eynimi deyişim. Hele hazırlığa da getmeliyem. Ağıllı olun.-deyib qapıdan çıxdı.
Mehdi ile Kerem onun arxasınca mektebden

<< 1 ... 112 113 [114] 115 116 ... 382 >>