çıxdılar.
Yusifle pillekenleri düşen Eli kefsiz halda dodaqlarını büzüb:
-Of, axır ki, bu gün de qurtardı,-dedi,-mektebin heç lezzeti yox idi.
-Caan, can,-deye Yusif elini onun çiynine qoydu, sonra köks ötürerek şairane terzde dillendi,-Bu qızlar varmı, bu qızlar! Yoxluqları ile min neferin içinde bu boyda mektebi sene bom-boş da eleyirler, varlıqları ile boş mektebi doldururlar da. Teki burada olduğunu bilesen, ona göre bütün mektebi başdan-ayağa gezersen de.
Eli bayaqkından ferqli maraq dolu ifadeyle Yusifi süzdü:
-Senin üreyin dolu imiş ki, menden beter. Aye, sencanı, bu güne qeder hansı qıza göre bütün mektebi fırlanmısan?
-Eşi, sözdür de deyirem. Dayan görüm e, sen bu hazırlıq işini neyleyeceksen? Gel de menimle, menim müellimim yaxşıdır.
-Nç, Hafize müellimenin yanına gedecem.
-Desene Ayana göre. Yoxsa müellim behanedir.
-He de.
Onlar belece söhbet eleye-eleye qapıya çatdılar. Yusif Eliye dostunu gözleyeceyini, ona göre de getmesini dedi. Eli sağollaşıb mektebden çıxdı. Bu vaxt söhbet Leyla ile Sevinc pillekende göründüler. Pillekenden düşen başqa bir qızın çetiri Sevincin çantasına ilişdi. Qız üzrxahlıq eleyib yoluna davam eledi. Sanki bu sevincin yadına nese saldı. Tez düşdüyü pillekenleri geri qalxa-qalxa:
-Leyla, sen get.-dedi.
-Niye, ne olub?
-Çetirim sinifde qalıb.
-Men de gelim?
-Yox, yox, sen get, özüm axtararam.
Sevinc qaça-qaça pillekenleri yuxarı qalxdı. Bayaqdan bunları izleyen Yusif Leylaya yaxınlaşıb ne olduğunu xeber aldı. Leyla ise Sevincin çetirini sinifde unutduğu üçün geri qayıtdığını dedi. Yusif de celd Sevincin arxasınca yuxarı qalxdı. Sevinc İnformatika otağının qabağında idi. Qapının desteyini aşağı-yuxarı dartır, bağlı olduğunu görüb hirsle qapını tepikleyirdi.
-Az, qapını niye sındırırsan? Pulunu verejeksen?
Yusif elinde açar güle-güle ona yaxınlaşdı. Sevinc ise çaşbaş şekilde ona baxırdı.
-Sss...ssen burada neyleyirsen? Açarı haradan tapdın?
-Aşağıda Günel müellimeni gördüm. Ele bildim ki, birinci bura

<< 1 ... 113 114 [115] 116 117 ... 382 >>