qalxacaqsan.-Yusif açarı kilide salıb qapını açdı.-Keç, axtar.
Sevinc sinfe girib komputer masalarının altından pencerelerin qabağınadek her yere baxdı. Sonra ağlamsınaraq:
-Yoxdur!-dedi.
-Yaxşı-yaxşı baxdın?-Yusif de içeri girdi.
-He de, yoxdur! Of!
Yusif ağlına nese gelmiştek gözleri parıldar şekilde:
-Razdvalkaya bax, belke oradadır?-dedi.
-Sağol e dost, o heç ağlıma gelmemişdi.
Sevinc qaçaraq çöle çıxdı. Yusif de onun arxasınca çıxıb qapını kilidledi. Açarı aparıb müelimler otağında yerine asdı. Pillekene yaxınlaşırdı ki, dehlizin diger ucunda, öz sinifleri terefde iki oğlanın ellerindı qırmızı çetirle o teref-bu terefe qaçdıqlarını gördü. Biri o birine deyirdi:
-E, ver bura! Camaatın zontiki ile ne işin var?
Digeri ise çetir olan elini yana çekib etiraz edirdi:
-Camaat itirmeyeydi. İndi menimkidir.
Yusif vaxt itirmeden onlara yaxınlaşdı. Elinde çtir tutan uşağın qabağını keserek:
-E, dayan görüm! Ver onu bura!-deye çetiri ondan almaq istedi.
-Senindir?-deye oğlan celd çetiri arxasında gizletdi.
-He, menimdir. Ver bura!
-E, get e, buradan! Senin zontikin qırmızı rengdedir?
-Sene ne var? Dedim ki, bura ver!-Yusif getdikce esebleşmeye başladı.
Oğlan ise tersliyine salmışdı:
-Vermirem! Yiyesi geler, vererem.
-Yiyesi menem! Ver bura!-Yusif uşaqla tutaşmalı oldu. Çetir yere düşdü. Yusif celd eyilib onu götürmek isteyirdi ki, oğlan acığından ayağıyla çetiri üstüne basıb onu qırdı.
Bu Yusifi deli eledi:
-Aye, sen neyledin? Bura gel!
Lakin uşaq arxasına baxaraq Yusifden intiqam almış kimi istehza ile güle-güle oradan uzaqlaşdı. Yusif eyilib qırıq çetiri götürdü. Çaresiz şekilde dehlizin ortasında gah o teref-bu terefe, gah da qırıq çetire baxırdı. Sevince ne deyecekdi? Birteher özünü toplayıb meyus hevessiz şekilde pillekenleri düşmeye başladı. Birden idman zalı terefden gelen Sevinci gördü. Onun da simasından meyusluq ve esebilik duyulurdu. Lakin o Ysuifi ve elinde tutduğu çetiri görcek rengi açıldı:
-Tapdın? Ne yaxşı?
-He, tapdım.-deye

<< 1 ... 114 115 [116] 117 118 ... 382 >>