tanıyıram. Görmürem neçe gündür Mecnun kimi havalı-havalı gezirsen?
-E bir deqiqe, dayan orada! O, menim dostumdur. Biler-bilmez danışma!-Yusif esebileşmeye başladı.
-Yaxşı uşaqlar, dalaşmayın!-Eli onları sakitleşdirmeye çalışdı.
-Zarafat eledim de. Ne hirslenirsen?!
-Zarafatın da elemek teheri var.
-Sen mene zarafat elemeyi öyredeceksen?!
-Bilmemek eyib deyil, öyrenmemek eyibdir.
-Uşaq-uşaq danışma! Buna bax!
-E özünsen uşaq!
-Ne deyirsen e...?!
-Ay uşaqlar, dalaşmayın!-Eli yene de araya girmeye çalışdı.
Söhbet heqiqeten de böyüdü. Artıq Yusifle İsmayıl elbeyaxa olmuşdular. Onları ayırmaq isteyen Eliye ise artıq bir yumruq deymişdi. Bütün mekteb bu ses-küye yığıldı.

-Üzüne lenet ay Yusif! Lenet üzüne! İki deqiqede alemi vurdun bir-birine.-Sevinc Yusifin gözünün altına yaş desmalı qoya-qoya deyinirdi.
-Men neyleyim ee, o başladı da...
-He inanıram, inanıram. Ara yerde yazıq Elini de şikest elediniz.
-Onu men vurmadım, dee o sarı vurdu.
-E ,az danış orada!-İsmayıl arxadan dillendi.
-Nedir e?
Ara yeniden qızışdı.
-Otur yerine!-Sevinc desmalı Yusifin gözüne nece basdısa:
-Ay mama! Gözüm!-Yusifin çığırtısı sinfi götürdü.
Arxa sırada Mehdiyle Ramazan İsmayılın üzüne-gözüne yaş desmal qoyurdular. Onun qabağındakı sırada ise Tariel Elinin gözüne yaş desmal qoyurdu.
-Gözüm çıxdı, ay gede! Ariel, desmalı gözüme niye soxursan?
-Ver bura Tariel. Men qoyaram.-Ayan desmalı ondan alıb butulkadan biraz su ile islatdı ve astaca Elinin gözünün altına qoydu. Eli özünü nece xoşbext hiss edirdi, onu bir Allah bilir. Ağrısı da yaddan çıxmışdı.
Sevil de İsmayılın yanında durub ona baxırdı.
-Çox ağrıdır?
İsmayıl Sevilin yanında özünü sındırmamaq üçün özünden razı terzde:
-Yoox! Esas menim vurduğum ağrıdır bir neferi.-dedi.
-Yaxşı sakit, eşidecek indi.
-Eşitsin de. Ondan qorxan var?
-İsmayıl! Besdir xahiş eleyirem.-Sevilin sesini bele qaldırması hamının diqqetini çekdi.
Ele bu vaxt sinif rehberleri Mirvari müellime içeri girdi.
-Ne olub yene?! Sinfi

<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 382 >>