yene xestexanaya çevirmisiniz? Neyi bölüşe bilmirdiniz?
Heç kes dinmedi.
-Ede Yusif, yene de sen?! Men yığıldım ee sizin elinizden boğaza.-o cır sesini daha da qaldırdı.-De görüm ne üstünde dalaşmısınız?
-He ne! Ele-bele.
-Nece ele-bele? Bu boyda ele-bele olur?
-Ay müellime, zarafat eleyirdik, yumruqlaşırdıq, o qeder.
-E zarafatla yumruqlaşmaq olur? Ay Eli, a bala sen de ne olub?
-Heç ne, ay müellime. Yusifin dediyi kimi.
-Siz ölesiniz, sizi bu il sinifde saxlamasam. Siz qudurmusunuz! Siz görersiniz...-Mirvari müellime qışqıra-qışqıra çöle çıxdı.
Ayan soruşdu:
-Doğrudan ne olub?
-Heç ne. Zarafat eleyirdiler.
-He, siz bilmezsiniz.-Yusif de söze qarışdı.
-İşdir de, kişinin başına iş geler.-İsmayıl da ona qoşuldu.
-Seni bilmirem, ay İsmayıl, amma bu Yusif ilde iki defe yumruq yemese dincelmir. Neylesin, bu da onun peyvendidir de.-Sevinc güle-güle dedi.
-Sağol Sevinc! Dostluğun artıq olsun!
-Menim?!-Sevinc ters-ters Yusife baxdı.
Yusif onun ciddileşdiyini görüb:
-Yaxşı, yaxşı. Zarafat eledim.-deye sözünü geri aldı.

Zeng vuruldu. Növbeti ders Coğrafiya idi. Dehlizden qaça-qaça gelen Kerem:
-Sakit olun uşaqlar! Sakit müellim gelir.-deye sinfe girdi.
Hamı öz yerine keçdi. İçeri hündürboy, qara kostyum-şalvar geyinmiş bir müellim girdi. Onun 40-45 yaşı olardı. Simaca sert görünse de olduqca mülayim insan idi. Dersine telebkarlıqla yanaşardı. Amma eyni zamanda şagirdlerile de yaxşı dil tapardı.
-Salam uşaqlar!
-Salam!!!
-Oturun!- o, portfelini stolun üstüne qoydu, ayaq üstde stolun yanında dayanıb portfelinden eynekqabını, kitab ve diger şeyleri çıxara-çıxara:
-Bu nedir? Bura lap herbi qospitala dönüb ki! Müharibeden çıxmısınız a bala?-deye maraqla sinfe baxdı.
Mehdi yene de dilini dinc qoya bilmedi.
-Müellim, Yusifle İsmayıl dalaşıblar.
Yusif arxaya dönüb:
-Elimde öleceksen Mehdi.-dedi ve onu eliyle hedeledi.
Sakit müellim eyneyinin altından Mehdiye teref baxıb soruşdu:
-İsmayıl kimdir? Bu sinifde İsmayıl da var?
-Teze gelib, müellim.
-

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 382 >>