Kimdir, dursun görüm.
İsmayıl ayağa qalxdı:
-Sensen İsmayıl?
-Beli, menem.
-A bala, ne olub gelen kimi dava salmısan?
-Yox, müellim dalaşmamışıq. Zarafatla oldu.
-Hele zarafatla olub üz-gözünüz ne gündedir? Eslinden dalaşsanız öldürersiniz ki, bir-birinizi. He?- bir xeyli İsmayılı süzen Sakit müellim sonra-Yaxşı eyleş.-dedi.

Teneffüsde Ayan pencereden çöle baxırdı. Fikirli idi. Eli bütün cesaretini toplayıb ona yaxınlaşdı:
-Ayan, ne olub? Fikirlisen?
Ayan diksindi:
-He?! Heç ne Eli. Ele-bele.
-Yeni şexsidirse, eybi yox. Deme.
-Ele de şexsi sayılmaz. Şeherdeki evimiz tikilib qurtarıb. Evdekiler de deyir, köçek. Amma men istemirem. Deyirem bir ilim qalıb heç olmasa 11-i qurtarardım. Başqa mektebde oxumaq istemirem.
Elinin kefi pozuldu:
-Köçeceksiniz?
-Deyesen.
-Yaxşı da. Zarafat eleyirsen? Yox ee nese bir çaresi olmalıdır bunun.- Eli özü-özüne danışmağa başladı.
-Atamla danışsam belke o meni başa düşer.
-Doğrudan? Danış da...
-Burada yoxdur. Rayondadır.
Ele bu vaxt qapıdan Xatire müellime Ayanı yanına çağırdı.
-Buyurun, Xatire müellime.
-Muştuluğuma ne verirsen?
-Ne muştuluq?
-Dilşad xala zeng elemişdi. Deyir ki, atan qayıdıb rayondan.
-Ne yaxşı, şad xeber olasan. Ne isteyirsen muştuluğuna?
-Heç ne. Sen sevindin, bu mene besdir. Görürem bir aydır nece kefsizsen. Men de döze bilmedim. Dedim sevindirim seni. Bu gün atanla mütleq danış.
-Aha, mütleq! Çox sağol.-sonra biraz ciddileşdi.-Çox sağolun, Xatire müellime.
-Yaxşı, men gedim. Dersim var.
Ayan sevincek halda Asyayla Sevincin yanına qaçdı.
-Qızlar, muştuluğumu verin!
-Ne olub, ders yoxdur?
-Yox, başqa şey olub.
-A şto sluçila Ayan?
-Atam rayondan qayıdıb.
-He ne olsun?-Sevinc biganelikle dedi.
-Sevinc qayıdıb da. Bes köçmeyek deye onunla danışmayacaqdım?
-Aaaa? Doğrudan ee. Sencanı bağışla, yadımdan çıxmışdı.
-Tebrikler doroqoya! Super!
Leyla içeri girerek yüksek sesle:
-Uşaqlar gözünüz aydın. Ziver müellime gelmeyib. Ona göre de idmana gedirik.-dedi.
Oğlanlar

<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 382 >>