yanında oturdu. İsmayıl bu vaxt oğrun-oğrun Sevile baxırdı. Yusif elini İsmayılın çiynine qoyub:
-Seherkine göre bağışla qaqaş. Men biraz tez özümden çıxanam.-dedi.
İsmayıl da elini onun elinin üstüne qoyaraq razılıqla başını yelledi:
-Eybi yox. Sen bağışla. O cür zarafatlar elememeliydim.
Eli kenardan bunları bele görüb soruşdu:
-Ne olub e orada? Barışdınız?
-Barışdıq? Biz küsmemişdik ki.-Yusif İsmayıla göz vurdu.
-Başa düşmedim? Bes menim gözümün günahı ne idi?
-O da senin günahındır. El altına girmezdin.-İsmayılla Yusif gülüşdüler.
-Yaxşı gelen defe dalaşanda ayırmayacağam.
Ele bu vaxt Yusifin gözleri idman zalına giren Sevince sataşdı, lakin onu görse de gözlerini qaçırmağa çalışdı. Ele Sevinc de.
Sevinci gören Ayan onu danlamağa başladı.
-Ay qız haradasan? Ders qurtardı ee.
Sevinc gözlerini qaçırdı.
-Heç, Asya ile müellimden icaze almağa getmişdik.
-Bes o hanı?
Ele bu vaxt Asya da zala girdi.
-Devoçki, icaze aldım axır ki. Mirvari müellimeni de tapmaq mümkün deyil. Dersde imiş. Koroçe, gedib dersinden icaze aldım. Men gedirem.
Sevinc qızardı. Ayan evvel maraqla ona baxdı, sonra üzünü Asyaya tutub:
-Uğurlar! Kaş biz de gele bilseydik.-deye onun ellerinden tutdu.
-Ne volnuytes, bacım da menimle gedir. O, telefona çekecek. Voskreseniya gelib baxarsınız.
-Helelik, uğurlar!
-Asya uğurlar!
Asya sağollaşıb zaldan çıxdı. Ayan Sevince dönerek sual dolu baxışlarla:
-Sevinc, sen harada idin?-deye xeber aldı.
-Bufetde.-Sevinc yene gözlerini qaçırırdı.
-Yalan niye danışırsan? Yusif bu deqiqe bufetden geldi, seni soruşdum, dedi görmemişem.
-Yaxşı, yalan deyirdim. Gülerle danışırdım.
-Kiminle?
-Bir de deyim?
-Ne haqqında?
-Heç. Bu ağıllı haqqında atıb-tuturdu.
-Yusif haqqında?
-Ondan başqa ağıllı tanıyırsan?-Sevinc daha sakit şekilde sözüne davam eledi.-He. Men de dedim ki, menim dostum haqqında ele aşağı-yuxarı danışa bilmezsen. Sen özünü ele yüngül aparmasaydın o da seni o da seni fırlatmazdı.
-Sağol Sevinc. Bes sen Yusifden bu qıza göre

<< 1 ... 18 19 [20] 21 22 ... 382 >>